Waar ik mij de nacht nog ervoor nog afvroeg waarom mensen in godsnaam een zitplaats nemen voor een nacht in de trein. Kwam ik er nu zelf achter dat ik de aankomende nacht (6,5 uur) toch echt op een zitplaats in de trein van Zhengzhou naar Xian moet doorbrengen. Dit allemaal door de taalbarrierre bij de ticketoffice deze morgen bij hert kopen van een treinkaartje. Dan maar slapen met mijn hoofd op het kleine tafeltje voor me.
6 uur ’s ochtends op oudejaarsdag kwam ik aan in Xian. En helaas geen wifi in de McDonalds in China. Dus dan maar naar een internetcafé voor het zoeken naar een hostel. In Xian zou ik 1 nacht blijven en het terra cotta leger bezoeken. Deze nacht was oudejaarsavond en wou ik niet in de trein doorbrengen.
Oudejaarsdag zelf heb ik geen mogelijkheid gevonden om oliebollen te bakken. In plaats daarvan heb ik maar wat uitgerust. Tijdens mijn rustsessie werd ik gestoord door een stel lolhebbende Amerikanen en Canadezen die lol hadden in de bar van het hostel. Na even een kijkje genomen te hebben werd ik al direct uitgenodigd om het bier op te maken en oudejaarsavond met ze te vieren. Ach ja waarom niet. Beter dan thuis kan het niet worden aangezien er geen oliebollen zijn en geen dierbaren om je heen. En ik kwam in Xi’an om er het beste te van maken. En dat is het geworden. Na het laatste biertje in het hostel zijn we vertrokken naar een westerse bar vlakbij het hostel met een Chinese hiphop avond. Helemaal de bom natuurlijk. Maar hoe is westerse oud en nieuw nu in China? Hier gaat ie.
Zo om 23.50 bestel je een Heineken met 2 redenen.
1. Je wil toch iets Nederlands in je hand hebben om 0.00
2. Het bevat 5% alcohol en is beter dan de 2,5% van de chinese Tsin Tsau bier.
Om 12 uur wens je totaal vreemden die je nooit meer zal zien een gelukkig Nieuwjaar.
Half 1 maar even naar buiten om erachter te komen dat er geen vuurwerk is. (was ik te laat?)
Zo 3 uur naar huis om maar 1 Chinese mat als afval te vinden op straat. (Ik heb dus niets gemist qua hoeveelheid vuurwerk.)
Om 5 uur word je wakker van een sms van iemand uit Nederland die je “alvast” een goede jaarwisseling wenst. Maar goed, hij dacht vast dat ik in Alabama zat.
En om 12 uur ‘s ochtends ben je te laat wakker voor de terra cotta Army.
Dat is dus weer een rustdag en 1 nacht extra in Xi‘an. Maar de volgende dag dan echt het terra Cotta Army plan uitgevoerd. Het terra cotta Army is een ontdekking in 1974 geweest. Bij het graven naar water stuitten boeren op een historische vondst. Een leger bestaande uit 8000 man gemaakt van klei. Waarschijnlijk ergens in 240 voor Christus. Vandaag de dag is het verder uitgegraven en er een museum omheen gebouwd. Ik ben volledig met lokale bus heen gegaan zonder lastig gevallen te zijn door vervelende taxichauffeurs. En ik heb iets nieuws uitgevonden hier in China. Ik heb een truk om de chinezen terug te scammen. Ik wist de tip al van andere backpackers maar geloofde er niet in. Aangezien mijn rijbewijs nu niet echt geloofwaardig als studentenkaart lijkt. Maar toch!! Ik studeer namelijk gewoon Car mechanis. Dat ik daar niet op kwam. 50% korting bij het laten zien van je studentenkaart. En aangezien ze geen Nederlands kunnen lezen, is dat elke kaart met je foto erop. Waar de echte Chinese studenten moeite hadden om binnen te komen aangezien ze een ander soort kaart hadden, werd ik zo naar binnen gelaten. Scheelt mij even 55 yuan (€ 6,32). Lang leve het studentenleven!!!
Tijdens het leger 2 fransen ontmoet waarmee ik de dag heb afgemaakt. Deze hebben mij ’s avonds mee genomen naar een lokaal restaurant in een gezellig winkelstraatje. Hier worden de bbq spieces buiten gebakken en aan voorbijgangers verkocht maar ook aan klanten binnen. 1 yuan per stokje en 3 voor een stokje met kippenvleugels. Ik betaalde 13 yuan(€ 1,50) voor een maaltijd inclusief een halve liter bier. Ook hier weer een moneysaver gevonden.
’s Avonds nog wat Sightseeing rondom de paragode gedaan en prachtige foto’s van allerlei verlichting gemaakt. Tijdens deze wandeling werd ik verleid tot iets wat voor mij net zo gevaarlijk is als rodelen. De chinezen hadden een spel gevonden. Ze glijden naar beneden over een glijbaan in het parkje naast een trap. Natuurlijk wou ik het ook proberen. Maar aangezien de eerste keer niet echt soepel ging heb ik het maar bij 1 keer gehouden. (hier heb ik een filmpje van die hopelijk ook op picasa kan). Ik ken mezelf en een ongeluk kan ik niet gebruiken tijdens de reis.
Xi‘an is me super mee gevallen. Alleen rondom het treinstation af en toe vervelende Chinezen. Ik krijg weer vertrouwen in China. Ik heb nu ook een nieuw woord geleerd om te zeggen tegen de vervelende chinezen. Maar in Xi’an heb ik alleen maar leuke ervaringen. In de Wal mart werd ik begroet met “Hello”. Ik kijk om en zie een Chinees jongetje (5) dat mij Welcome in Xi’an heette in het Engels. Weliswaar door zijn moeder ingefluisterd maar superleuk om te horen op deze manier. In de locale bus is het me 2 keer overkomen dat verlegen jongeren een gesprek met je beginnen en zich vervolgens schamen voor hun slechte Engels. Op bus stations willen mensen mij spontaan echt helpen met het vinden van de juiste bus, ook al doe ik in eerste instantie direct kortaf tegen ze. Op straaat vragen mensen spontaan en verlegen of ze met je op de foto mogen. Ik heb weer zin in China.
Toch moet ik zeggen dat Xi’an echt kampt met het drukte probleem van China. 5 miljoen mensen en dat merk je. Files en langzaamlopend verkeer in de Shopping malls (vergelijkbare bijenkorf). Als ook in de straten. Ongelooflijk gewoon. Het station was ook een ramp. Het inladen van de treinen gaat volgens een bepaald systeem. Je moet je kaartje laten zien om het station in te komen. Bij het binnenkomen moet je tas gescand worden. Daar ga je naar de wachthal voor je trein. Deze is overvol. Pas als de trein aankomt wordt je het perron opgelaten. Een rit van 5 minuten waarin iedereen aan het rennen is om op tijd de trein in te komen. Een onbegrijpelijk systeem voor mij. Maar ach..
Momenteel in de trein naar Chengdu voor de panda’s. Gelukkig weer een slaapplaats en dat mag ook wel voor deze 16 uur.