Het jaar lang reizen heeft mij blind gemaakt. Maar toen ik net vanuit Oslo op Bangkok geland was zag ik het pas echt. Iets wat ik daarvoor nog nooit gezien had. Tijdens het schrijven van mijn blog over Bangkok toen ik uit India kwam vond ik zelfs nog dat Bangkok een schone rijke stad was. Maar dat was vergeleken met India. Ondanks dat ik Oslo niet zijn geld waard vond kan ik wel zeggen dat ik met Oslo maar vooral Europa nu andere dingen zag in Bangkok dan wanneer ik uit India kwam.
Bangkok is best een smerige stad die veel armoede laat zien. De skytrain waar ik in zit raast van het vliegveld naar het centrum van de stad, en al kijkend vanuit het raam zie ik de krottenwijken langs deze spoorlijn. Ook vallen mij de prachtige palmbomen en groene gebieden op waarin deze wijken zijn gebouwd. Net Stockholm maar dan armoedig. En al kijkend uit mijn raam besef dat Bangkok helemaal niet zo ontwikkeld was dan dat het leek na India. Ook in Bangkok zelf aangekomen valt de eenvoud van het leven mij hier direct op. Gebouwen worden hier pas vervangen als ze zijn ingestort. Alle onderhoud die nodig is wordt niet gedaan zolang een gebouw gewoon zijn functie vervuld. Mensen werken hier zodat ze kunnen overleven. En veel moeilijker is het leven hier niet.
Verder is alles hetzelfde, oftewel “same same” volgens Aziatische volksmond. Khaosan road is weer als vanouds en ik word gewoon nog herkend van 2 jaar terug. Zelfs prijzen zijn niet veranderd. Inflatie kennen ze hier niet. Een kamer is ongeveer € 4,- per nacht. Een maaltijd 1 tot 3 euro. Een Big Mac menu € 4,50. Een buskaartje € 0,16 per rit. Een fles water € 0,17 tegenover € 3,30 in Oslo, dat is dan inclusief statiegeld. Behalve de lekkere baguettes met kip in bolognesesaus zijn van 2 euro naar 3 euro gegaan. Ik vraag de eigenaar van dit restaurant en hostel waarom de prijs van een broodje met 30% omhoog gaat de prijs van een kamer niet. De reden is omdat de inkoopprijs van de ingrediënten omhoog zijn gegaan, dus die prijs is niet te controleren. De prijs van een kamer bepalen ze zelf. In Aziatische zin zeer logisch en iets waar ik mij natuurlijk niet mee moet bemoeien. Ik heb haar uitgelegd wat indirecte kosten inhouden en dat de prijs die zij vragen voor een kamer daardoor ook wel eens niet de juiste kan zijn en omhoog moet. Ze gaf mij gelijk. Als je het mij vraagt kunnen ze de prijzen best wat hoger maken, al is het maar om een voorziening op te bouwen om te investeren in onderhoud.
Ik wil bij deze natuurlijk niet mijn mening over Oslo goed praten. Maar na bijna twee jaar in het luxe Nederland geweest te zijn zie ik nu dat Thailand ook best nog ontwikkeld kan worden. Het ligt er net aan wat je referentiekader is. Nu besef ik beter waarom mijn ouders zo verbaasd waren toen ze in Kuala Lumpur aankwamen. Ik zag de armoede niet meer. Toch blijf ik van de hectische stad Bangkok houden. Om enig indruk te krijgen in het beeld van Bangkok heb ik een paar foto’s bijgevoegd.