Bedankt voor alle reacties, succeswensen en leuke opmerkingen tot nu toe. Bedankt voor het lezen en volgen van mijn verhalen. Het is moeilijk om alles persoonlijk te gaan beantwoorden. Ik lees alles wel en vind dat hartstikke leuk. Ik hoop dat jullie genieten van mijn verhalen. Ik doe mijn best om het zo leuk mogelijk te schrijven.
Twee jaar geleden tijdens mijn trip heb ik Sham ontmoet. Sham is een vierentwintig jarige jongen uit Birma die op Khaosan road werkt voor een pakkenwinkel. Mijn eerste ontmoeting was de ontmoeting waarin hij mij alles uitlag over de Tuktuks op Khaosan road en dat ik daar niet in moest stappen als ik niet opgelicht wou worden. Verder heeft hij mij iedere keer als ik weer in Bangkok was van allerlei toeristische informatie voorzien. We waren vrienden geworden en zelfs toen ik in Nederland was heeft hij mij af en toe gebeld omdat hij zich afvroeg hoe het met me ging. Begin dit jaar heeft hij zelfs als gift 2 overhemden voor mijn pak naar mijn huisadres gestuurd.
Sham zelf gaat niet naar al deze toeristische dingen waar ik hem telkens om vroeg. Hij moet Iedere dag 12 uur lang werken en had in 2011 altijd de eerste zondag van de maand vrij. Deze dag gebruikt hij om uit te rusten. Dit alles voor een salaris van € 250,- per maand.
Tijd om zijn vrije dag eens anders in te gaan vullen. Een dag vol toeristische dingen. Siampark city is een pretpark in de buitenrand van Bangkok. Hier ben ik samen met Sham op zijn vrije dag heen gegaan. Voor hem was alles nieuw en dit was de eerste keer dat hij naar zo’n pretpark is gegaan. Voor mij was dit gesneden koek maar blijft dit altijd leuk. En zo hebben we ons een dag vermaakt in het pretpark. In Siampark city zat ook een waterpark met een zwembad en een paar glijbanen. Sham heeft leren zwemmen op 15 jarige leeftijd in de jungle van Birma tijdens zijn werk op de boerderij van zijn vader met de koeien. Toch leek het meer op spartelen dan schoolslag en hij was snel moe. Ik heb mijn best gedaan om hem deze middag de schoolslag te leren.
Twee jaar geleden tijdens mijn trip heb ik Ivor en Omar ontmoet. Twee Duitsers die op dat moment een vakantie door Azië deden. Twee aardige Duitsers waar ik een goede klik mee had. Omar organiseert ieder jaar in april het bierevenement Flunkyball en nodigde mij uit voor het volgende evenement. Ik ben dan ook nog naar hun woonplaats in Mannheim afgereisd om dit bierevenement met ze te spelen. Daarna heb ik ze nooit meer gezien. Mannheim is toch 5 uur van Amsterdam vandaan daardoor is het niet makkelijk om elkaar even op te zoeken en iets af te spreken.
In Bangkok is dit namelijk een stuk makkelijker. Want toevallig stuurde ik ze een mail dat ik weer in Bangkok was en dat onze Nederlandse Rinus nu ook in Duits zingt met de link erbij. En binnen een half uur kreeg ik een mail terug van Ivor dat hij en zijn vriendin ook in Bangkok waren op dit moment. Dit was echt ongelooflijk maar super vet. Waarom een bijeenkomst regelen in Europa als je gewoon in Bangkok af kan spreken zonder af te spreken? Veel makkelijker! Met Ivor heb ik vervolgens een week lang als vanouds tot vroeg in de morgen Khaosan Road onveilig gemaakt met de nodige Changovers.