“Wil je boeken kopen?”: vraagt een achtjarig meisje aan mij. “Nee, maar ik wil wel marihuana……of Boom boom, heb je dat?” “I am gonna tell the police, i am gonna tell the police!” En daar ging ze naar haar moeder die net als haar boeken verkocht. Dit was misschien niet zo’n goede grap, denk ik??? Vlug proberen goed te praten en doorlopen dan maar.
Waar ik in Beijing nog zwaar geïrriteerd was vanwege alle verkopers en tuktuk drivers en mensen die geluiden als “uuh”, “huu” “aah” “ee” of soms wel “hello” weten te zeggen, ben ik er nu vrij luchtig onder. Ik heb mijn weg gevonden om ermee om te gaan. Soms kan ik net de energie niet vinden maar vaak komt er wel een originele grap in mij op om met ze om te gaan. En dat maakt het leuker. Maar deze ene keer ging ik te ver denk. Zeker in een land waar kinderprostitutie een groot probleem is. Vaak als je nee zegt tegen een boekenverkoper of tuktuk driver komen ze met de vraag of je marihuana wilt, als je dan ook nee zegt vragen ze je of je boom boom wilt. Dit keer wou ik de verkoper alleen maar voor zijn, en voor ik besefte dat ze maar 8 jaar was en nog niet snapt wat voor werk ze erbij doet als ze groot is, had ik het al gezegd. Beetje dom van Raymond.
Na Phnom Phen de bus gepakt naar Kampot. Een klein plaatsje waar op zich niet veel te zien is. We hebben een tuktuk genomen en de omgeving verkend. Iets wat een gewoonte aan het worden is in Cambodja. In de omgeving is een grot waar kinderen onze gids wouden zijn voor een dollar. Vandaag hadden de kinderen weekend, ook wel vakantie genoemd in Cambodja. Elk weekend noemen ze hier vakantie en is alleen maar op zondag. Daarnaast hebben we het strand bezocht in Kep een peperplantatie en dat was het dan wel weer.
In Kampot heb ik ook nog een klein gesprek gehad met een mototaxi chauffeur. Zoals jullie weten houd ik ervan om met locals te praten en achter de cultuur en het leven in een land te komen. Deze man was Engelse leraar en deed het vervoeren van toeristen in de stad en omgeving erbij voor meer geld. Als hij dit niet deed konden zijn kinderen niet naar school en had zijn familie geen eten. Hij vertelde mij het belang van het goed spreken van Engels als chauffeur voor toeristen en begon zijn collega’s uit te maken voor monkeydrivers. Chauffeurs die altijd ja zeggen ook al begrijpen ze je niet. Alleen maar om die dollar te pakken om iemand te vervoeren. Vervolgens rijden ze op goed geluk ergens naar toe. Hierop kreeg hij de opmerking terug dat hij een dog killer was. Als andere bijbaan had hij dus het doden van honden. Die koopt hij op het platteland van mensen die geen hond meer willen, vermoordt ze en slaat ze op om te verkopen. Een vrolijke man en leuk om mee te praten. Deze man had als financieel voordeel dat hij geen ouders had om te onderhouden. Deze zijn vermoord door de Khmer Rouge op de killing fields. Hij was geadopteerd door een familie die geen opleiding had en zo had hij het overleefd.
De volgende morgen heb ik afscheid genomen van de Amerikaan waar ik ongeveer een week mee gereisd heb. Mijn volgende bestemming was Koh Kong. Hier wou ik de Cardamom Mountains gaan bezoeken. Een klein stukje regenwoud in Cambodja dat nog in tact is en beschermd wordt. Van deze Mountains is een national Park gemaakt. Ik zou hier met een minibus naar toe gaan. Ik kan mijn eerste minibus rit nog herinneren tijdens mijn reis. In Rusland naar Olkhon Island was dat. Ik stond versteld van alles wat er tijdens deze reis gebeurde. Maar de Cambodjanen kunnen er ook wat van.
Een minibus kwam om 8 uur voor mijn hostel aan gereden om mij op te pikken. Ik geloofde niet wat ik zag. De bus zat al bomvol met mensen en de laadklep stond half open, vast gemaakt met touwen om de bagage in kwijt te kunnen. Ik moest op de achterbank zitten die al aardig vol zat. Er was ruimte voor 3 plekken, maar als iedereen een beetje opschoof en de dikke vrouw haar zoontje op haar schoot nam, paste het wel. En als je dacht dat ik de laatste was? Nee hoor, na mij bleven er maar mensen bij gepropt worden. Ook de laadklep moest steeds veder open vanwege de bagage. Dit schijnt heel normaal te zijn want onderweg zagen we andere minibussen met dezelfde problemen. Het raarste wat ik zag was een scooter die uit de achterkant van het busje stak waar dan ook nog eens een persoon op zat. Jaja, reizen is goedkoop in Cambodja, en ik weet nu waarom.