Nederland – Australië, de wedstrijd waar ik lang naar uitkeek tijdens mijn reis hier in Australië. En net als mijn 30e verjaardag, kon ik niets over deze wedstrijd voorspellen. Waar ik hem zou kijken. Wat de uitslag zou worden. Ik wist dat ik ergens onderweg zou zijn op de roadtrip. Niet in Sydney waar ik 7 maanden heb gewoond. We hebben als een gek de outback (onbewoond gebied van Australië) doorgereden om het te halen in een bewoonde plaats. Er zijn zelfs wilde dieren voor gestorven omdat we in de avonduren doorreden. Maar wat er nu weer is gebeurd kan je niet voorspellen.
We arriveerden in Cairns. Een backpackersoord zoals in Thailand. Mensen doen niets behalve feesten. In Cairns is 1 kroeg/club waar je de voetbal kunt kijken. Een wedstrijd die in Nederland om 18.00 start, start hier om 2.00 in de nacht. Om 3 uur komt er niemand deze kroeg meer in en om 5 uur sluit deze kroeg. De andere drinkgelegenheden in de stad mogen niet langer dan 3 uur open blijven. Dit betekent dat als Nederland een wedstrijd later dan 18.00 NL tijd speelt ik hem niet kan zien.
En dan gebeurt het. Nederland – Australië. Ik heb me goed voorbereid. De hele avond niets gedronken om de wedstrijd goed te kunnen volgen. Samen met een andere Nederlander en een Brit lopen we naar deze enige kroeg. En ik wordt er niet ingelaten omdat mijn ogen zeg dat ik te veel drank op heb volgens de uitsmijter.
Daar sta je dan. Machteloos. Ik ben boos. Zeer boos. Zeer boos op Australië en zijn alcoholbeleid. Maar wat kan je doen. Wat kan je doen tegen zo’n kale eikel. Een eikel die bepaald dat de wedstrijd waar je zo lang op heb gewacht voor jou geschrapt wordt? Tips zijn welkom.
We besloten naar een andere bar te gaan voor de eerste helft en naar de McDonald’s voor de tweede helft. McDonald’s is 24 uur open, heeft televisie en is sponsor. Dus die laten het gelukkig zien. Maar ik ben nog niet klaar met die kale knikker. Ik ga hem krijgen en het maakt me niet uit of ik in de gevangenis beland of mijn visa kwijt raak.