Volgende blog is geschreven door mijn moeder en gaat over één specifiek onderwerp tijdens de week waarin ze mij hebben bezocht.
Het is bloedje heet als Raymond zegt zullen we even wat gaan eten bij de op McDonald’s lijkende hamburgerketen Wendy’s? Die we tijdens 1 van de vele wandelingen tegen kwamen, heerlijk, even wat koelte opzoeken. We bestellen wat eten en gaan aan een tafeltje zitten.
Na even te hebben rondgekeken zegt Raymond is het je opgevallen dat er een ladyboy achter de balie staat? “Nee, dat is een meisje” is de reactie van ernst, kijk dan goed zegt Raymond ze heeft geen tieten, dat zegt niets is ernst zijn reactie hoeveel zijn er niet die bijna niets hebben. En wij die er met onze rug naar toe zitten draaien ons tegelijk om en beginnen te lachen, wat denk jij wat dat is mam? Ik zeg niets, “en jij dan pap?” vraagt Raymond. En ook hij zegt niets. Als ik reageer en zeg doe anders een weddenschap zo samen. En er tussendoor zegt Ernst nee Raymond, dat weet ik zeker dat is een meisje eeee. En Raymond begint uit te leggen hoe een ladyboy in Azië te werk gaat, ernst begint ondertussen te zwaaien met zijn armen om Raymond zijn gesprek af te nokken. Ondertussen besluit het tot nog toe onzijdig geslacht samen met een collega naar buiten te gaan voor een pauze. Zij hebben niet door waar ons gesprek over gaat. Als ik tijdens de discussie achter mij hoor lachen en om kijk zie ik 2 andere mensen achter de toonbank druk naar ons kijken en die 2 liggen helemaal plat van het lachen, als ik vraag,”kunnen ze ons gesprek soms volgen?” en ik lach met ze mee. Ik ga het haar vragen? Ik weet het zeker reageert Ernst weer, laat me eruit? Kom op aan de kant, en Raymond gaat half lachend aan de kant, wat ga je vragen dan, of ze een meisje is? Dat weet ik nog niet maar nu wil ik het zeker weten, en Ernst komt overeind en loopt demonstratief naar buiten, waar degene zit waarvan Raymond zei dat het een ladyboy was. Gaat hij het nu echt vragen? Vraag ik me af en geef een lichte gil van het lachen. Wij volgen ernst met onze ogen naar buiten, en zie hem iets vragen aan die ladyboy. We zien dat ernst met degene mee kijkt wat hij aan het uitleggen is. “Nee, die vraagt de weg hoor” zegt Raymond. Die vraagt niks let maar op. Ernst druk knikkend met ja, ja, ja, nog een korte knik met zijn hoofd en ernst is weer binnen, nou Raymond ik weet het zeker hoor je heb het helemaal mis het is een meisje. “nee, kijk nu goed…. jij hebt het mis?” Zegt Raymond. Nou ernst, weer een illusie minder reageer ik, Raymond kan namelijk wel eens gelijk hebben. Ondertussen lopen de tranen van het lachen van mijn gezicht af, zo zeker als dat hij is van zijn gelijk.
Die 2 jongens achter de toonbank zitten druk met elkaar in gesprek en luisteren nog steeds druk mee wat wij zeggen en ook hun hebben het niet meer van het lachen, dit volgens mij om de uitdrukking op Ernst zijn gezicht die zo zeker is van zijn zaak. “Heb je soms de weg gevraagd?” Vraagt Raymond. “Ja”, zegt Ernst, ik ga toch niet vragen ben jij een jongen of een meisje, en zo droog als dat er dan ook weer uit kwam met die uitdrukking in zijn gezicht. Hierop staat Raymond op, loopt op de balie af en begint een praatje met de andere twee collega’s! Als Ernst Reageert gaat hij het nu vragen, hoor ik Raymond druk in het Engels uitleggen waar ons gesprek over gaat en hij draait zich zeker van zijn zaak om, en loopt richting ons en zegt: Ernst het is wel een jongen! Gelijk er bot bovenop antwoord Ernst: “No way, is that a girl?” onmogelijk en slaat met zijn platte hand op tafel om zijn gelijk kracht bij te zetten. Wij liggen plat op tafel van het lachen net als de 2 mannen achter de toonbank. Ernst is helemaal confused zo,n leuke meid dat kan geen jongen wezen. Hij geeft nog een reactie van kijk nou eens goed dat is op en top een meisje, dat petje die haren zo leuk kort geknipt, maar de arme Ernst krijgt van niemand bijval en ook achter de toonbank hoor ik geluiden van “het is een boy”. En bij het verlaten van de Mac is ernst helemaal van slag werpt nog 1 blik in hun richting en gaan wij er weer vandoor.
Al met al hebben wij 5 prachtige dagen doorgemaakt daar in het verre Maleisië.
Één tip wil ik iedereen mee geven, als je er wil gaan zwemmen in Maleisië, besef dan dat je in een moslim land zit, en voor het betreden van een zwembad is er een bordje te vinden waarop staat aan welke zwemkleding je kleding moet voldoen, strakke zwembroeken en alleen badpakken. Raymond en Ernst die alleen een aan de Nederlandse zwemkleding maatstaven hadden mochten dus een zwembroek huren, wat deze 2 weigerden. Hierdoor konden wij dus alleen zwemmen.