Op het moment dat ik dit schrijf zou ik in het vliegtuig naar Hanoi moeten zitten. Maar ik zit in de bus vanaf het vliegveld terug naar mijn hostel. Jaja…
Gisteravond onder het genot van mijn afscheidsbiertje konden we er nog om lachen. Maar zojuist is het lachen mij serieus vergaan. En natuurlijk kan je dan proberen om wat valsheid in geschriften te plegen. Maar laat ik maar voor één keer luisteren naar mijn broertje en de legale route bewandelen.
Wat is er gebeurd???
Visums, visums, visums, ik haat ze. Zoals jullie weten waren mijn plannen veranderd. Vietnam was mijn volgende bestemming. Hiervoor heb ik zoals jullie weten een vliegticket geboekt en visa online moeten aanvragen. Donderdagavond de papieren voor mijn visa uitgeprint en alles was geregeld. Maar stond daar nu? Mijn oog viel op mijn geboortedatum en mijn nationaliteit. De brief die ik voor mijn visa heb gekregen bevestigd dat Raymond Simon Jongkind, geboren op 10-10-1979 uit Noorwegen op 28 januari voor 3 maanden lang Vietnam in en uit mag reizen zo vaak als dat hij wil. “Jij komt toch helemaal niet uit Noorwegen?” Vroeg mijn kamergenoot waar ik onder het genot van een biertje mijn laatste avond al mee aan het vieren was. En we moesten lachen. Ik heb bij mijn aanvraag per ongeluk vergeten mijn geboortedatum en Nationaliteit vergeten in te vullen. Nu heeft de computer wat random dingen ingevuld. Nog snel de visum instantie gemaild, maar het was mijn fout en ze konden er niets meer aan doen. Ach ja, dat zou ik morgen wel fixen, dacht ik.
Maar ze waren serieus op het vliegveld. De vliegmaatschappij was verantwoordelijk en kon een boete krijgen als ze mij met de verkeerde gegevens toch lieten inchecken. Dus nu lachte ik niet meer. En met nog 1 uur en 20 minuten voor vertrek te gaan had ik een plan bedacht. De brief een beetje photoshoppen en klaar is kees. Dan mag ik er vast wel in en mis ik mijn vlucht niet. Maar tijdens mijn klus begon ik te beseffen dat dit me misschien wel in grotere problemen kan brengen als ze erachter kwamen. En op een Vietnamese gevangenis voor valsheid in geschriften zat ik niet te wachten. Dus toch maar netjes gevraagd wat de opties waren.
Mijn vliegticket ben ik niet kwijt. De dame van de Vietnamese Airlines gaf mij een reserveringersnummer en ik kan het volgende vliegtuig boeken zodra ik mijn visum in orde heb gemaakt. Hiervoor kreeg ik een adres van het Vietnamees consulaat in Hong Kong. Dit betekent alleen dat ik nog ongeveer 5 dagen in Hong Kong moet blijven waar ik dus absoluut weg wou. Maar ja, het is niet anders. Met mijn ziel onder mijn arm pakte ik mijn rugtas maar en begaf mij maar weer naar mijn hostel in het centrum van Hong Kong.
Al die regels met de visums geven mij het idee dat ik gevangen in Hong Kong zit. Ik hoop dat ik er ooit nog uit kom en ik houd jullie op de hoogte.