Lot of niet, pech of geluk, maar ik heb kennis gemaakt met de Killa Burger restaurant keten in Sydney. Een hamburger restaurant als McDonald’s en Burger King maar met een unieke challenge. De Killa Kage! In deze challenge is het de bedoeling dat je een 30 cm doorsnede hamburger een supergrote friet, een 1,25 liter softdrink en een grote plastic bak softijs binnen een uur naar binnen kan werken. Als je dit red komt je naam op de wall of fame.
Deze uitdaging leek me wel wat. Ik hou van veel eten, daar ben ik mee groot geworden, ik hou van junkfood, ik hou van softijs Ik was dat varkentje wel even en zet mijn naam even op de muur. Dat moet geen probleem zijn. Dat was mijn idee. Maar net als iedere topsporter, komt er een (leef)tijd van ommekeer. Ook bij mij zit die tijd eraan te komen. Dus ik moet er nu voor gaan!
De voorbereidingen waren al niet makkelijk. Liu en Randy zouden mee gaan om mij te coachen. Liu is mijn vriend uit Hongkong tijdens mijn reis. Hij is Muay Thai vechter en weet van goede coaching. Randy is net afgekickt van een zeer ernstige gokverslaving en is onze Nepalese huisgenoot. Een heel ander soort coach. We zouden zondagavond heen gaan. Dus dat betekent de gehele zondag weinig eten. Een broodje smeerkaas in de morgen. Een plakje worst in de middag, ik wou meer eten, maar Liu stond dat niet toe. Rond half 3 werd ik mee gevraagd voor een lunch door mijn 2 coaches waarin ik dan maar een kippensoepje met mais nam. Dit terwijl zij tegenover me aan een heerlijk Donner durum rol zitten te eten voor mijn neus. Het is allemaal niet eerlijk. Maar het is voor de challenge. Ik moet het doen! Ik hou mezelf gewoon voor dat ik vol zit na dat belachelijke soepje, dan kom ik er wel doorheen.
Ook de rit ernaar toe verliep niet geheel makkelijk. Het is al vroeg donker buiten vanwege de zojuist ingegane wintertijd, er was regen, het was koud buiten rond 18 graden, ramen besloegen snel hierdoor dus als oplossing had ik de airco maar aan waardoor we het superkoud hadden. En dat links rijden ligt me nog niet helemaal. En dan het stuur ook nog eens aan de rechterkant. Het is gewoon onmogelijk om die auto op het midden van een rijstrook te houden! Ik ben daar al 2 weken mee aan het oefenen. Maar vandaag maakte ik toch wel de grootste fout.
Bij de Killa burger aangekomen moest ik eerst een formulier onderteken. Een komisch formulier. Killaburger is niet aansprakelijk voor de gevolgen en raad het niet aan om dit menu te kopen maar een gewone burger te kopen. Dat zal allemaal wel, anders verkopen ze het toch niet! Allemaal onzin, ik teken gewoon en doe die challenge. Ik heb honger! Ik bestel een ninja burger. Een burger van kip met mayo, ui en Satésaus. Ik mis de saté en ben blij dat ze dit hier verkopen op een burger. Ik reken 35 dollar af voor het menu en de spanningen beginnen.
En daar is ie dan. Het menu. De burger is ingedeeld in 4 kwarts. Het softijs kan ik later opvragen. De man start de tijd en ik start met eten. Makkelijk! Ik werk wat patat naar binnen. En doe de eerste kwart van de burger. Geen slechte keus die ninjaburger en mijn eerste kwart was superlekker. Dit gaat mij wel lukken! Alsof mijn leven ervan hangt werk ik het in no time naar binnen. Na dit kwart werk ik er weer wat patat en drinken in en start aan mijn tweede kwart. Tot nu toe geen probleem.
Maar na mijn tweede kwart en na 15 minuten beginnen de problemen een beetje. Ik heb het gevoel dat ik vol raak, maar stoppen is geen optie. En zo start ik aan mijn derde kwart. Waar de burger in het begin nog lekker was, begint hij nu mijn neus uit te komen. Ik heb helemaal geen trek meer in die ninjaburger en er zit te veel brood aan die burger. Ik begin kleinere hapjes te nemen en pauzes in te lassen. Liu moedigt mij aan door te gaan. Ik mag niet stoppen of pauze nemen van hem, dat zorgt ervoor dat mijn vertering stopt, ik moet doorgaan en er eten in blijven stoppen! Ook die patat moet ik later doen zegt hij omdat dat mijn buik te veel vult voor nu. Eerst die burger!
Mijn Nepalese coach is meer coulant met me en raad me aan om te luisteren naar mijn lichaam. Als ik nu al niet kan eten, dan kan ik het menu niet afmaken en kan ik beter stoppen voordat ik in het ziekenhuis beland zegt hij. Maar Liu is topsporter in Muay Thai, dus daar luister ik beter naar. Niet naar een ex gokverslaafde. Hopeloze mensen geven hopeloze adviezen. Dus ik ga door en werk het derde kwart naar binnen.
Maar dan opeens beginnen ook mijn darmen een rol te spelen in het proces. Waarom? Ik weet het niet. Ik had alles nog gedaan voor ik weg ging. En tijdens de challenge mag ik niet naar de wc. Daarnaast zie ik het helemaal niet meer zitten om het vierde en laatste kwart naar binnen te werken. Ook mijn patat gaat niet zo snel meer. Ik zit gewoon vol en moet kotsen bij de gedachte om nog meer naar binnen te werken. Het drinken, dat is geen probleem. Zal ik dan maar opgeven? Ik heb nog 30 minuten over, genoeg tijd en de hoeveelheid is niet zo groot meer.
Mijn besluit is het bestellen van mijn ijs. Ik hou van softijs en dit wil ik niet missen. Enthousiast begin ik eraan. Maar ook na een aantal scheppen ging het gewoon niet meer. Liu blijft door schreeuwen tegen me. Softijs, mijn favoriet! Eet het! Denk waarom je dit wilt, je naam op de muur! Je heb hier naar toe geleefd, opgeven is geen optie! Denk aan het geld dat je hiervoor heb uitgegeven, je moet het finishen! Maar het hielp allemaal niet. Ik weet het, maar ik kan niet meer. Na nog 15 minuten strijden tegen mezelf, het menu aankijken, overwegingen, een lichaam die nee zegt en de druk op darmen, heb ik besloten op te geven. Ik ben een mislukkeling en ouderdom heeft mij verslagen.
Na mijn overgave sloegen mijn coaches toe. Mijn coaches die zelf ook samen een large rib meal naar binnen hebben gewerkt en die middag nog aan een Donner Durum zaten, aten nu mijn maaltijd weg. Liu at mijn laatste deel van de burger en samen dronken ze mijn drinken en aten mijn halve bak patat weg zonder problemen.
Als ik erop terug kijk, 1 dag later. Snap ik niet waar het mis ging. Ik heb bij het schrijven van deze blog gewoon weer trek in zon menu en snap niet waarom ik al dat lekkers liet staan. Waarom is het niet gelukt? Vroeger had ik geen probleem met die hoeveelheden, en ook al voelde ik problemen, ik ging gewoon door tot ik ziek was. Maar nu? Ik ben gestopt voordat ik echt ziek was. Ik heb me slechter gevoeld na te veel eten. Dus ik had door kunnen gaan! Misschien is een rematch een goed idee. Misschien moet ik maar wijs zijn en toegeven dat ik oud word.