browser icon
You are using an insecure version of your web browser. Please update your browser!
Using an outdated browser makes your computer unsafe. For a safer, faster, more enjoyable user experience, please update your browser today or try a newer browser.

Een warm onthaal in Thailand

Posted by on 15 April, 2011

Heb ik al eens gezegd dat sommige busritten echt bizar kunnen zijn? Ja, denk?

Het is tijd om Cambodja te verlaten en mijn reis voort te zetten naar Thailand. En zo heb ik een busticket naar Bangkok geboekt. Twaalf uur zou de bus vertrekken. Ik word door de organisatie waar ik het ticket geboekt hebt naar de oppikplaats gebracht. Hier werd mij verteld dat de bus half 2 zou vertrekken. Hij kwam om half 1 aangereden. Dit was voor een lunch stop. In deze bus zaten de reizigers die in Phnom Phen en Sihanouk ville zijn opgestapt. Na even informeren bleek dit mijn bus te zijn, mijn rugtas ging het ruim in en ik kon plaats nemen waar ik wou.

Bij de grens aangekomen moesten we eruit voor het afwikkelen voor de visa’s. Dit is niet de eerste keer voor mij dat ik een grensovergang per bus pak en ik weet hoe het werkt. Mijn handbagage laat ik in de bus want nadat je de grens over bent gelopen staat de bus daar weer klaar om op je te wachten.
Maar dit keer weer was het anders. De bus was opeens weg. Na wat informeren bleek dat de bus was terug gekeerd en in Cambodja zou blijven. Alle bagage werd overgeladen op een trolley en de grens over gereden. Maar mijn handbagage met mijn laptop dan? Checken ze ook in de bus? En zo sta je niet lekker, voor de grensovergang naar Thailand.

Toch het proces maar afgemaakt en de trolley met bagage gecheckt. Mijn grote tas is gevonden en na wat navraag verscheen opeens mijn kleine tas. Deze was mee genomen door een man die de stoelen had gecontroleerd. Ik was deze man erg dankbaar en zijn collega begon over fooi. Normaal doe ik dat niet, maar goed, vanwege mijn dankbaarheid kan het wel. Ik pak mijn laatste Cambodjaanse geld uit mijn moneybelt, zo’n anderhalve dollar en geef het aan hem. En wat zegt de man? “Ik wil 1 dollar meer omdat ik zo ver moest lopen.” Daar zakt je broek toch van af, niet? Hij mag blij zijn dat hij geen stoot van me krijgt voor zijn gulzige ondankbaarheid. Helaas had hij het geld al in zijn broekzak gedaan anders had ik het zo weer terug gepakt.

Later bleek dat deze man niet de behulpzame aardige man is die ik dacht dat hij was. Deze man is de realiteit van het leven door zijn werk totaal kwijt geraakt. Deze man regelde samen met zijn collega dat alle toeristen op de nieuwe minibussen die af en aan kwamen rijden werden gezet. Als je hem een dollar gaf, zat je in de eerstvolgende bus. Gaf je hem geen geld, kon je wel een tijdje wachten. Alles wat in hem zat aan vriendelijkheid, zijn lach en humor was gemaakt. Achter deze lach zat een nare persoonlijkheid. Zijn doel daar was geld verzamelen van de toeristen die hij nooit meer zou zien. Deze man is je eerste ontmoeting met Thailand.

Toen ik na een half uur eindelijk een minibus kreeg, was het nog geen tijd om te vertrekken. Één van de reizigers in onze bus had zijn ticket al ingeleverd bij het instappen van de vorige bus en had dus geen ticket meer. Iedereen in onze bus kon dit bevestigen maar toch moest hij opnieuw een ticket kopen. Want volgens de bovenstaande beschreven man kon dit echt niet. De jongen was razend en ook in staat om een stoot uit te delen. Na 15 minuten heeft hij dan toch betaald en gingen we met een bus vol zwaar geïrriteerde toeristen dan eindelijk reiden.

En als je dan denkt dat je alles gehad hebt, heb je het fout. Na 5 minuten stopt de bus en moeten we overladen naar een nieuwe minibus. Na weer 30 minuten moeten we weer overladen naar een nieuwe bus en na een uur moeten we weer overladen naar een nieuwe bus. Deze hele reis was een verrassing op zich. Niemand vertelt je wat.

De Thaise snelwegen doen me denken aan thuis. De snelwegen lijken goed op de Europese. Twee of 3baans wegen, Tolwegen, kilometerpaaltjes, billboards en files. Vrij gestructureerd allemaal. Geen getoeter, het gas van onze minibus gaat erop tot 140. Omdat het kan. Ze hebben bijna alles overgenomen van Europa en hier zie je dat Thailand een stuk verder ontwikkeld is dan de andere zuidoost-aziatische landen waar ik tot nu toe geweest ben. Natuurlijk zijn er ook dingen die ik miste. Zoals de afritten met de Burger King en de andere luxe restaurants. Dat gaat nog steeds langs de kant van de weg volgens de Aziatische stijl. Daarnaast miste ik de matrixborden die aangeven dat je een weghelft niet kan gebruiken in geval van een ongeluk. We knalden er bijna bovenop.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *