Het verlaten van een land per vliegtuig. Ik heb het al meerdere keren gedaan. Maar deze keer ben ik iets vergeten in mijn standaardprocedure. Toen mijn handbagage door de laatste check heen ging opende de beveiligingsmedewerker mijn voorvak van mijn heuptas en haalde mijn zwitsers zakmes tevoorschijn. Oeps! Dit was de laatste check en hij moest dit mes confisceren. De cameras keken mee en hij kan het niet zomaar door laten gaan zei hij. Ik gaf de man volledig gelijk en gaf toe dat ik stom ben geweest om dit ding te vergeten in mijn grote tas te stoppen die reeds is ingecheckt. Ik vroeg hem of hij echt geen oplossing wist. Gelukkig werktte mijn charmes en werd het mes ingetaped en weer in mijn tas gestopt. Voorwaarde was dat ik hem er niet meer uithaalde of liet zien.
Een nieuw land een nieuw begin. Maleisie, Kota Kinabalu, Borneo. Dit is een moslimland. Bij binnenkomst werd voor mij al 1 grote vraag beantwoord. Een vraag waar Geert Wilders en vele Nedrlanders over discusseren. Maar ik heb het het antwoord. De vraag: “Zijn hoofddoekjes een symbool voor onderdrukking of niet?” Bij aankomst met het vliegveld zitten de mensen die jou het land kunnen weigeren. Deze mensen staan boven ieder persoon die binnenkomt. Je moet respect voor ze hebben. Iedereen beseft dat en weet dat. Als hoofddoekjes voor onderdrukking zouden staan, zet je hier geen vrouwen met hoofddoekjes neer. Een moslimland doet dit wel. Antwoord lijkt me duidelijk. Vrouwen met hoofddoekjes staan boven de mannen die zij moeten weigeren bij aankomst. Hoofddoekjes staan dus niet voor onderdrukking.
In mijn hostelkamer in Kota Kinabalu heb ik vrienden gemaakt met drie studenten uit Hongkong. Voor deze studenten was het de eerste keer dat ze een arm land bezochten. Het was fantastisch om te zien hoe ze hun ogen uitkeken van de manier waarop het voedsel bereid werd, het materiaal dat ze hebben om voedsel hier te bereiden de manier hoe omgegaan wordt met afval. Alle dingen die voor mij onderhand de normaalste zaak van de wereld zijn geworden. Ook heb ik met deze locals van Hongkong nieuwe dingen bijgeleerd over Hongkong.
Wisten jullie dat de rode minibus lijnen in Hongkong worden gecontroleerd door de Triads? Elke chauffeur van een lijn mag in een bepaald gebied rijden. Hij betaalt daarvoor geld aan de triads. Deze zorgen ervoor dat er in zijn gebid geen andere chauffeurs komen. Dit werkt hetzelfde met straatverkopers voor voedsel. In Hongkong is het lastig om een vergunning te krijgen hiervoor. In plaats daarvan kan je geld betalen aan de triads. Hierdoor kan jij op een bepaalde plaats je voedsel verkopen en de triads staan op de uitkijk of er politie komt. Ook zorgen ze ervoor dat er geen andere (legale of illegale) voedselverkopers in jouw gebied verkopen. De triads vechten samen tegen de politie maar onderling zijn er verschillende takken in verschillende gebieden en kunnen ze ook tegen elkaar vechten. Tussen de politie en Triads bestaat er weer een soort van gedoogverdrag.
Verder vermaak ik me prima in Kota Kinabalu. Ik heb een botanische park bezocht en de mount Kinabalu gezien. Daarnaast heb ik me samen met een veelpratende Brit een dag vermaakt op een festival. We hebben wat rondgelopen tussen de feestende maleisiers en eindigde in een karaoke restaurant met een stel Filipijnen. We hebben onze voorzichtigheid dit keer genomen en zijn vertrokken voor we dronken werden.