Pai is een klein dorpje in het noorden van Thailand, in de bergen vlak aan de grens met Myanmar. Pai staat voor relaxen, mediteren, tot rust komen en een zorgeloos leven. Alle mensen die hier komen worden gevangen door deze mindset en daardoor is dit een fantastische plaats om lang te blijven.
De ochtend voordat ik met de minibus naar Pai zou vertrekken ging mijn mobiel zomaar uit. Normaal geeft hij een “bijna leeg” waarschuwing maar deze keer heb ik die niet gehad. Wellicht is de batterij leeg en had ik het niet door. De batterij moet minimaal een half uur op de lader voordat hij weer aan kan. Hierdoor kon ik niet achterhalen of dit de oorzaak was omdat ik elk moment opgehaald zou worden door de minibus.
Daar zit je dan in de minibus. Met een mysterieuze verdwijning van de stroom van je telefoon. Het enige dat ik kon doen is mezelf ervan overtuigen dat het goed zou komen. In Pai zet ik de telefoon op de lader, wacht een half uur en ik kan hem weer aan zetten. Het komt allemaal goed!
En dat kwam het. In Pai zette ik de telefoon op de lader, ging even wat drinken halen en toen ik terug kwam deed hij het weer. Vervolgens een paar uur gewacht tot hij helemaal vol was. Daarna moest mijn laptop erop dus ging mijn mobiel eraf.
Zo nu en dan tijdens het werken op mijn laptop keek ik even op mijn telefoon en lag hem weer weg. Totdat……ik hem pakte en hij zomaar uit was. Maar deze keer ging hij niet meer aan. Bijladen werkt niet, batterij er een paar uur uit werkt niet, aan/uit knop 2 minuten lang ingedrukt werkt niet. Niets werkt.
Daar zit je dan, in Pai. Pai staat voor relaxen, mediteren, tot rust komen en een zorgeloos leven. Maar hoe kan ik nu een zorgeloos leven hebben zonder mobiel. Ik was zo aan hem gehecht. We waren een relatie aan het opbouwen. Ik installeerde apps en hij zei nooit meer tegen mij dat zijn geheugen vol was. Het waren ook nuttige apps zoals translate om communiceren met de Thaien makkelijk te maken en natuurlijk apps om te communiceren met jullie. Ik begon te beseffen dat ik mijn telefoon niet mocht verliezen. En nu?
Nu als ik de aan knop indruk, komt er geen beeld. Dit is onmenselijk. Zoiets kan je iemand niet aan doen. Hoe moet ik nu verder? En dat toevallig als ik Pai binnen kom. Hoe kan ik nu zorgeloos leven in Pai? Het is nog drie weken voordat ik weer in Bangkok ben om iets nieuws te kopen. Dramatisch.
Aankomende tien dagen ga ik de tempel Doi Suthep in. Te vinden op de website http://www.fivethousandyears.org/. Ik ga hier een stilte meditatie doen. Dat betekent dat jullie de aankomende tien dagen niets van mij zullen horen aangezien ik stil moet zijn en niet mag communiceren.
See you in ten days! Met een verslag hierover natuurlijk.