Zo al een paar dagen, zeg maar een week niet geblogd. Ik heb het erg druk iedere dag en amper tijd om iets te schrijven. Ik maak genoeg mee moet ik zeggen. In dit verslag breng ik jullie op de hoogte van mijn laatste dagen in st. Petersurg.
De zaterdag na mijn rustdag was het tijd om te vertrekken bij mijn eerste host. De avond zou ik naar een andere host gaan in sint petersburg die ik had gevonden via de lastminute oproep voor sint petersburg op de couchsurfing site. De zaterdag zelf heb ik weer veel gelopen en een boottoer gemaakt door de stad. Vanaf hier zag je alle mooie gebouwen vanaf het water, wat ook de moeite waard was. Daarna wou ik nog even naar het uiterste westelijke deel van sint petersburg om de zee te zien. Maar zoals altijd was dit weer een idee dat ervoor zorgde dat ik in de knoop kwam met mijn tijd. Mijn nieuwe host zou ik meeten op het station Nevsky prospekt om 19.15. Doordat ik mijn bagage nog moest halen was ik er om 19.25. Altijd lastig dat op tijd komen. Maar hij was er nog.
Mijn nieuwe host was een aardige man/jongen (1 jaar ouder dan mij) die samen met zijn vrouw in het zuiden van sint petersburg woont. Van deze man heb ik veel geleerd over de corruptie van de politie in Rusland en zijn ervaringen daarmee. In Rusland gaat het niet zoals in Nederland. Er zijn verschillende rangordes de toppolitie zijn vooral de oudere mensen en kennen het communnistische systeem en leren dat aan alle jonge broekies die erbij komen. De lagere politie moet aan hogere politie percentages betalen over hun inkomsten (boetes) en verder kunnen ze alles doen wat ze willen binnen hun regio. Boetes uitschrijven voor niets is dus heel normaal. Het maakt voor de burger niet uit wat hij doet, ook al is het net zo erg, de politie bepaalt of je ermee weg komt of niet. Je kop moet hun gewoon aanstaan. Als je op de autos let zie je hele oude bakken en hele nieuwe mercedes politie wagens. De nieuwe wagens zijn of ingenomen wagens nadat ze in de paint shop zijn geweest, of deze politieman heeft gewoon veel geld verdiend met het corrupte systeem. Ik ben er eens op gaan letten en deze politiemannen vinden het ook normaal om hier af en toe eens een dutje in te doen. En als ik vraag of het niet tijd wordt voor een opstand dan is het antwoord dat er ook genoeg mensen niet geven om deze gang van zaken en er ook mensen zijn die dit wel goed vinden waardoor je uiteindelijk een te kleine groep overhoudt voor een opstand.
Mijn host zelf zag het niet meer zitten om in dit land te leven en wou verhuizen naar servie. Zijn inkomen was 450 euro per maand als computerdeskundige en daarmee kan hij net zijn huur betalen. Ze leven daarvoor zelfs vrij klein moet ik zeggen. Zijn vrouw werkt om de andere dingen te betalen. Per maand houden ze ongeveer 40 euro over om kleine dingen in het huis te repareren e.d. Dingen als een ooglaser operatie wat voor ons een kleine investering is na even sparen is voor deze man een droom.
De zondag ging ik met de trein naar pavlovski. Dat is een dorpje in het zuiden van sint Petersburg met een kasteel en een groot park eromheen. Dit deed ik met de sitting train. De trein zoals wij hem in Nederland kennen. Mijn host had alles voor me uitgelegd tot in de detail dus het kon niet fout gaan. Onderweg naar het zuiden begint de pracht en praal van de grote stad te verdwijnen. Je ziet vanuit de trein wat containerwijken waar mensen van stalen platen zelf wat huizen hebben gemaakt. Enkelen hebben er een auto bij staan. Ik heb hier wat fotos van gemaakt. In pavloski zelf staan de dikke villas en de houten vervallen villa huizen door elkaar heen in de wijken. Dit schijnt te zijn omdat de ouderen de houten huizen hebben geerfd maar geen oknapgeld hebben. Het ziet er maar slecht uit en ik vind dat ze in de buitenwijken ook maar eens aan subsidies voor stedelijke vernieuwing moeten gaan denken.
Voordat ik mijn terugweg zou inkeren stond ik nog even interessant te doen en op het Russische treinschema bord te kijken. Op zich wist ik waar ik heen moest maar er was een Russische man die mij met alle geweld wou helpen. Probleem: hij sprak geen engels en ik geen russsisch.Toch gaf hij niet op. En hij maar vragen stellen over mijn gruppa en zich verbazen dat ik alleen reisde en geen russisch sprak. Hoe moest dat nu toch met mij? Uiteindelijk kreeg ik een manderijn en bood hij me een slok wodka aan. De slok wodka was aardig maar weigerde ik maar.
’s Avonds heb ik nog een keer een echte Russische maaltijd mee gegeten met mijn hosts en ging ik ruim op tijd weg om op tijd te zijn voor de trein naar mijn volgende bestemming moskou.