India is een een land met vele religies. Onder andere Islam, boedhisme, Hindoeisme, Christendom en Sikhism. Hierdoor eten ze geen varkensvlees vanwege het moslimgeloof. Daarnaast eten ze geen rundvlees omdat de koeien heilig zijn volgens het Hindoeisme. Het is de laatste vorm die een dier aanneemt voordat deze reincarneert naar een mens. Een koe is dus de hoogste rang in de dierenwereld. Natuurlijk is alcohol ook niet toegestaan. Met de vrouwen hebben de mannen ook een redelijk probleem. In deze cultuur mag je maar 1 keer trouwen. Uit elkaar gaan is een zonde. Daarom moet de vrouw goed gekozen worden. Dit wordt gedaan door de vader aangezien hij een wijs man is met veel levenservaring. Indien de zoon zelf een vrouw vindt wordt deze goedgekeurd door de vader. Sex vindt pas plaats na het huwelijk. Al mijn westerse inzichten in dit proces worden als raar bevonden.
Als je al deze dingen van de man ontneemt, wat blijft er dan nog over. En zo ontmoette ik Faroukhan in Agra. Deze man werktte in mijn hotel en had een eigen zaak. Overdag zag je hem nooit, dan was hij in zijn zaak. Maar nadat ik terugkwam van een restaurant na mijn eerste avond zag ik hem dronken op de vloer van de lobby liggen. We waren wat aan het grappen over zijn dikke bierbuik en hij nodigde mij uit om de volgende avond met mij te drinken. Maar er was 1 erecode. Het moest in het bijkamertje van het hotel gebeuren en ik mocht er met niemand over praten. Alsof we een zware drugs aan het nemen waren. Faroukhan was overigens niet de enige Indier waar ik “stiekum” mee heb lopen drinken. De mensen in Agra zeer open en vriendelijk en nodigen je vaak uit voor zoiets maar het moet wel geheim blijven.
Agra was de stad van de Taj Mahal. Taj mahal is voor de meesten mensen een spektakel dat je moet bezoeken. Voor anderen is het gewoon een gebouw. Voor mij was het een mooi gebouw met mooi marmerwerk maar dat betekent natuurlijk niet dat ik opeens 2 uur over een tempel doe. Ik was er dus weer binnen een uur uit. De taj Mahal was het beste te bezoeken met zonsopgang volgens de locals. Dit vanwege de speciale kleur die de tempel aanneemt door de opkomende zon. De poort ging zes uur in de morgen open en ik sta daar dan ook om die tijd. En dat terwijl ik niet van vroeg opstaan houd. Ik ben er mooi ingetrapt. Want de zon was al opgekomen en het was redelijk bewolkt. De tempel had dus geen speciale meerwaarde. Ik kon dus beter uitslapen.
Een dief in Nederland steelt zonder dat hij zijn slachtoffers kent of zonder dat zijn slachtoffers hen kennen. Je buitenboordmotor is dan zomaar van je boot afgejat, of er is zomaar ingebroken in je schuur en je scooter is weg terwijl je sliep.
Een dief in de arme landen is smeriger dan de Nederlandse dief. Hij neemt je vertrouwen en berooft je daarna in vrede om met de noorderzon te vertrekken. Maar wie zijn deze mensen? Hoe kan je ze herkennen? Ze zijn aardig en vriendelijk, net als ieder ander die je tegenkomt in backpackersland. In de treinen van China had ik er nooit bij stilgestaan dat ik achterdochtig moet zijn bij iedereen die je tegenkomt. De Fillipijn heeft mij geleerd dat er slechte mensen bestaan. Vervolgens word je waakzamer. Na een paar maanden begin je het vertrouwen terug te krijgen en laat je de waakzaamheid vallen. Je ontmoet een Indische student op het station van Agra naar New Delhi. Hij helpt je met het kopen van de tickets, het zoeken van het perron, het omboeken van de tickets naar een betere klas, de vertaling van de informatie over de vertragingen. En na 3 uur in de trein vlak voor Delhi lokt hij mij de trein uit om wat eten te kopen. Hij zou op mijn spullen passen. Als ik het zo vertel snap ik niet waarom ik zo dom was. Ik liet alle veiligheidsregels om niet beroofd te worden vallen en vertrouwde hem volledig. Zoveel regels heb ik overschreden. Ik moet mijn tas met laptop altijd bij me houden, ik zat helemaal niet te wachten op fruit, hij kan het fruit net zo goed kopen als hij dat graag wil hebben hij wist immers de weg. En toch ben ik gegaan. Resultaat, weer een laptop weg.
Ik weet het niet meer met deze wereld. Ik weet niet meer wie ik kan vertrouwen of niet. Het wordt steeds moeilijker voor mij om op een spontane aanbieding in te gaan om een paar dagen samen met iemand te reizen. Wat wil hij van mij? Is hij uit op mijn geld? Of heeft hij echt door dat ik gewoon sociaal en aardig ben en vindt hij het daarom leuk om met mij te reizen? Waar anderen open en spontaan zijn, wordt ik tegenwoordig achterdochtig.