Dit keer besloot ik terug te gaan naar Bangkok per trein in plaats van bus. Dat slaapt een stuk beter. En het levert andere ervaringen op. De obers in de trein zijn standaard gestoord. Ze willen dat je bier drinkt. Je krijgt op je kop als je nee zegt. En moet doordrinken als je te langzaam drinkt. Ze krijgen namelijk commissie voor elk verkocht biertje. Maar ook het binnenrijden van Bangkok gaf mij weer een nieuwe kijk op Bangkok.
De trein was keurig op tijd. De planning stond op zes uur ’s ochtends in Bangkok. En dat was hij. Daarna duurde het alleen nog 2 uur voordat hij op centraal station was. Bangkok heeft maar 2 sporen maar vele verbindingen het land in. Hierdoor stonden we vaker stil voor rood sein dan dat we reden. Maar tijdens deze rit zag ik Bangkok wakker worden. Langs het spoor zie je van alles. De slobbenwijken zijn tegen het spoor aangebouwd. Hierdoor is de structuur van de smalle steegjes waarlangs het was hangt aan de golfplaten daken nog duidelijker zichtbaar. Op elke hoef van de wc is een openbare wc gefabriceerd. Even verder staat het prachtige groen van Bangkok weer te pronken langs de spoorlijn. En langs de spoorbomen in het wachtende verkeer staan de scootertaxis met de achtjarige kinderen tussen hun stuur en benen te wachten om deze kinderen naar school te brengen. Het is zo mooi, zo prachtig en Bangkok is zo divers. Maar ondanks dat zou ik nooit in zo’n slobbenwijk willen wonen.
Het is mij vaak opgevallen tijdens mijn vorige reis. Ik heb het vaak opgemerkt in mijn blogs maar ben de helft al weer vergeten. Azië heeft rare gewoontes. Gewoontes waar je je niet druk om moet maken. Ze zijn normaal. Ik had nieuwe schoenen nodig, sandalen wou ik graag hebben. Die teenslippers irriteren tussen mijn tenen. Ik ga een winkel binnen en vraag de vrouw in het winkeltje of ze sandalen heeft. Nee, zegt ze en ze wijst naar de teenslippers. Ik kijk nog even verder als mijn neus lang is en op de onderste plank liggen de sandalen. Opeens herinnerde ik me dat dit niet de eerste keer was dat dit zo gaat hier en vergaf ik deze mevrouw maar. Waarschijnlijk geen school gehad.
Het skytrainstation (metro in de lucht) is een ander voorbeeld. Voordat je de poortjes van het station op kan, is het overal mogelijk om eten te kopen. Natuurlijk koopt Raymond daar een ijsje en wat drinken. Om er vervolgens achter de poortjes via een bord achter te komen dat er een boete staat van € 50,- op het eten en drinken op het station of in de metro. Ik ben dus in overtreding geraakt. Wanneer je IJsje en drinken op is en je wilt het weg gooien is er geen prullenbak te vinden. Op de grond gooien kan ook niet aangezien er op de grond gele markeringen staan met Keep clean. Vrij onlogisch allemaal.
En op Khaosan Road is de politie elke week iets nieuws aan het proberen. Khaosan Road is de backpackersstraat van Azië. De plaats waar dag en nacht gefeest wordt en de plaats die dag en nacht in leven is. Een beleving die je alleen voelt, als je er bent. Ook de politie is daar. Normaal sluiten zij de alcoholverkoop op straat om 4 uur. Maar plotseling was het om 12 uur middernacht tijd om dit te doen voor de politie. Nieuwe regels. Iedereen die nog open was na twaalven kreeg een boete. En deze week zijn ze overdag aan het proberen of Khaosan road twee richtingsverkeer kan worden. Ongeacht of de hele straat vol is van geparkeerde tuktuks, straatstalletjes en mensen die op straat lopen. Alle taxi’s en tuktuks mogen opeens niet meer stilstaan en parkeren, de straatstallen moeten weg en de mensen hebben last van extra verkeer. In Nederland kan je in zo’n geval een WOB verzoek doen. Dit is een verzoek aan de gemeente met de stukken waarin het verkeersbesluit is uitgewerkt en tot stand is gekomen. Deze is om een boete aan te vechten. Ik vraag me af of een WOB verzoek hier in Bangkok zal werken maar heb zo sterk mijn twijfels.