Shanghai, amai amai. Nooit zag ik in heel mijn leven, zoveel chinezen.
Shanghai, Amai amai, als je lekker wilt chinezen, moet je daar wezen.
Zo begint het liedje van Eddy Wally waarin Shanghai redelijk wordt verrijkt. Het schijnt dat hij hier met een luchtballon is neergedaald en dat dit zijn ontdekking over Shanghai was. Waarschijnlijk is hij alleen maar in Shanghai geweest. Want in Xian, Chengdu, Beijing waren er naar mijn gevoel meer chinezen. Meetstaf is de ruimte die je hebt per persoon in de metro, bus of op straat. En in andere plaatsen heb ik lekkerder Gechineesd dan hier. Natuurlijk had Eddy Wally genoeg geld om in één van de vele dure restaurant te eten, die speciaal gemaakt zijn voor de vele westerlingen die er komen.
Met de trein van Wuhan naar Shanghai geraasd met een snelheid van maar liefst 250 Km/u Een nette snelheid. En toch voelt het niet snel. Het snelle deel zou nog komen in Shanghai.
Shanghai was weer een plaats waar veel Westerlingen te vinden waren. Dit vanwege het zakelijke karakter van de stad. In het zakendistrict van de stad bevindt zich zelfs een supermarkt met westerse producten. Natuurlijk is de verleiding groot om daar wat vertrouwd lekker eten te kopen, maar de prijzen logen er niet om dus hield ik het bij de Chinese lekkernijen. De Brit vroeg mij trouwens nog wat nu echt Hollands eten was wat alleen in Holland te koop was. En eigenlijk kon ik alleen maar de frikadel, haring en de lekkerbek/kibbeling bedenken. Aangezien ik de aardappels en andere producten die naar mijn idee Hollands zijn ook gewoon in het buitenland te krijgen zijn.
De stad Shanghai zelf wordt ook wel klein Hong Kong genoemd. Het heeft ook een echt westers karakter. In de hoofd winkelstraat is om de 300 meter een McDonald’s, KFC en een pizzahut te vinden en de winkels dragen allerlei bekende namen als HagenDazs, C&A, H&M, Jack and Jones enz. Langs het water staan veel hoge gebouwen welke te bezichtigen zijn vanaf het lopen over de bund. Een boulevard langs het water. Erg mooi. Ook erg mooi was de Maglev. Dit was de magneettrein tussen het vliegveld en de stad. Als toerist moest je die natuurlijk ook mee nemen voor 50 Yuan (€ 5,60) i.p.v. 4 yuan voor een gewoon kaartje. In 7 minuten waren we weer in de stad, waar we heen toch zo’n 45 minuten over deden. Dat mag ook wel met een snelheid van 431 km/h. Ongelooflijk bruut was het.
Door mijn aanwezigheid met de Brit, voelde ik me ook een stuk manser. Ik heb flink afgedingt bij het hostel omdat ze altijd hogere prijzen hebben hangen dan op Hostelworld vermeld staan, daar baseer ik mijn keuzes niet op! Ik word er pissig van.
We hadden een plan om een scammer terug te scammen, want ook in Shanghai zijn ze te vinden. Deze man wou Engels oefenen omdat hij Engelse leraar was. Heel raar…. Uiteindelijk eindigde het weer met de vraag om ergens te gaan drinken. Na deze man hadden we een plan bedacht om de volgende scammer de McDonald’s in te lokken en hem alles te laten betalen. Maar helaas, geen scammer meer gevonden.
Ook heb ik Europees terug gevochten tegen een toeteraar. Het is gewoon onbeschoft om iemand die rechtdoor met voorrang over een zebrapad loopt af te snijden en te gaan toeteren. Een klap op zijn auto deed hem stoppen en de deur openen. Whahoha zei hij. Ik zei dat hij manieren moet leren in het verkeer in het Engels. En hij reed maar door.
Na Shanghai staat Huangshan op het programma. Dit is voor de welbekende prachtige yellow mountain.