Ik ben weer beroofd! En ondanks dat het me vaak is overkomen, ik boeken lees erover en ik meditatie doe. Heb ik de emoties die volgen na de ontdekking nog steeds niet onder controle. Het is woede en beschuldiging. Maar zo gaat dit in het huis. “Wees er niet verrast van.” Is ons motto hier.
Mijn mayonaise is geopend en er is iets uit gehaald. Ik had het gekocht in de supermarkt en een week op mijn plank in de keukenkast laten staan. Maar toen ik het wou gebruiken was het gebruikt. En 2 dagen later was er gewoon nog meer uit gehaald. We leven met zijn tienen in dit huis. Maar niemand heet gedaan natuurlijk. Ze noemen me geestelijk gestoord nu ik sinds dit voorval mijn mayo onder het bed verstop. Maar niemand zit aan mijn mayo!!
Ik ben niet de enige die beroofd is. Hakan was zomaar een hele fles pepsi kwijt. En 1 dag later lag hij weer in de koelkast maar geopend en gebruikt. En hij zag wie het gedaan had. De Indische meiden hadden hem mee naar hun kamer genomen. Hij wou er alleen niets van zeggen en problemen maken. Daarnaast is er ook melk gejat van de Duitsers.
We hebben een leuke groep hier in de flat, alleen die Indische meiden zijn een apart geval. Ze komen midden in de nacht beneden om hun curry te gaan koken. Als deze 2 meiden praten met elkaar dan spreken ze niet maar schreeuwen ze. Ze houden totaal geen rekening met de mensen die willen slapen omdat ze moeten werken de volgende dag. Ik ben begonnen met iedere nacht er wat van zeggen. En dan zijn ze opeens heel meegaand en zeggen ze “sorry, we are so sorry!”. Maar ze menen er geen reet van want de volgende dag komt ze al pratend/schreeuwend bellend naar beneden midden in de nacht. En als je er dan wat van zegt is het excuus dat ze wel hard moet praten omdat ze aan de lijn is met India. Zoiets heb ik ooit gezien in een komedie, maar mij pak je er niet mee. Ze doet het gewoon expres. Gemiddeld praten vrouwen altijd meer dan mannen omdat ze vier lippen hebben, maar deze lippen zijn waarschijnlijk uitgewoond. Dat Indisch geschreeuw met elkaar is gewoon geklaag over ons en ze smeden een complot tegen ons. Maar ondertussen zeggen ze sorry.
Want de Indische meiden vinden het huishouden van 8 mannen een vies huishouden. Ze klagen over de woonkamer die altijd een rommel is en een keuken die altijd vies is. Maar zij zijn degene die na hun kooknachten alles in de gootsteen gooien en zonder afwas weer naar hun kamer gaan en zich opsluiten voor ons. En ze komen bij mij om te klagen. Het beste is een gesprek met alle huisgenoten. Dus ik doe mijn best om een vergadering in te plannen, krijg nog ruzie met Hakan omdat hij het niet belangrijk vind en niet wil haasten. En uiteindelijk komen de Indische meiden niet opdagen. Maar het geklaag gaat gewoon door. Het is een soort van koude oorlog die voelbaar is. Waarin we aardig tegen elkaar doen maar elkaar ondertussen haten. Zij klagen in hun eigen taal maar doen aardig tegen ons.
Hakan kon er niet meer tegen en is bijna in staat zich op te hangen. Ik ben in India geweest en heb Hakan verteld dat ze er niets aan kunnen doen, dat is hun cultuur.
Ondertussen gaat het stelen door. Ik was opeens 2 bier kwijt. En bij ondervraging bleek wederom dat ze het niet hadden gedaan. Maar omdat ze zich zo goed voelden wouden ze de dag erop graag bier kopen en bier aan iedereen geven. No worries. Maar in plaats daarvan was er 2 dagen later nog een bier weg van me. Ook hier weer op gepolst aangezien ik zeer boos was. Het antwoord was dat ze het niet hadden gedaan maar dat ik ook geen dure dingen moet kopen en die gewoon in het openbaar neerzetten.
Toen het vloeibare wasmiddel van de gekke zuidkoreaan Danny in de flat gestolen was waren we het zat. Danny had zijn wasmiddel 2 weken ervoor gekocht en toen hij het wou gebruiken was het driekwart leeg. Danny was van slag en noemde het een misdaad. De Deen en ik hebben Danny zijn overgekocht en de Deen is ermee naar de wc gegaan en heeft de fles bijgevuld. Laten we zien of het weer gebeurt. Dat zal ze leren!!
Vanwege de slechte eigenaar hebben Liu (de Hongkonger)en ik besloten het huis te verlaten. We gaan aan het eind van deze week naar een hostel. Mijn plan is om nog 2 a 3 maanden te werken in Sydney en ik hoop tegen die tijd genoeg geld te hebben om een auto te kopen en samen met Liu te gaan genieten van Australië en de outback te verkennen.
5 Responses to Ik ben weer beroofd!