Weer een nieuwe WK update uit Australië met uw verslaggever, Raymond Jongkind. Deze keer gaar het om de wedstrijd Duitsland – Frankrijk. Een andere faling uit het leven van een Europeaan in Australië.
De voorbereiding was zoals gewoonlijk goed. Oh, er was geen voorbereiding, maar de hoop was er. We hadden een goed hostel in Sydney gevonden. Met televisie, computer en internet, koelkast, wandmeubel op de kamer waarin we met zijn vieren slapen voor 20 dollar per nacht wat niet duur is voor Sydney. Daarnaast zaten er kanalen op de televisie. En de wedstrijd was om 2 uur ‘s nachts i.p.v. 5 uur in de ochtend.
Hakan, van oorsprong een Duitse turk. Liet vanavond zien dat Duitsland in zijn hart zat. Hij doet vaak stoer en vertelt niet dat hij uit Duitsland komt omdat hij geen Duits wilt spreken met de vele Duitse Backpackers hier. Maar die schijn betekent niet dat hij een hekel heeft aan Duitsland. We hoefden met een eigen tv in de kamer niet naar de bar. En dat deden we ook niet. Hakan zat er klaar voor.
We hadden een zender gevonden die naar ons idee een voorbeschouwing uitzond van de wedstrijd. Het was een voorbeschouwing met zeer goed gekozen plekken voor de camera.
Maar toen om 2 uur de wedstrijd moest komen, kwam er nieuws. We kwamen erachter dat dit het nieuwskanaal was en dat we moesten zappen naar een andere zender, maar helaas geen 1 zender die voetbal uitzond. Waarschijnlijk zijn deze zenders betaald en niet in het pakket van het hostel.
En daar zat Hakan dan. Het leven in Australië had geen zin meer volgens hem. Hij haat Australië. Hakan zat erdoor heen. Dezelfde Hakan die bij mijn gemiste games nog zei dat ik me aanstelde. Hij vond het maar een rothostel. We hebben niet eens bostel en bij toeval had het internet sinds vandaag ook een storing. Hij ging maar slapen, er was niets nuttigs meer om wakker te blijven.
En zo is er weer een Europeaan gedupeerd door de Australische enthousiasme voor het WK.