De kerst is weer voorbij. De eerste kerst zonder mijn familie. Toen ik besloot op reis te gaan wist ik dat ik niet thuis zou zijn met kerst. Ik dacht dat het wel los zou lopen. Maar nu besef ik dat ik ze wel mis. Dit jaar heb ik niet echt het kerstgevoel dat ik normaal heb. De dagen waren net als iedere andere dag. Aan de ene kant jammer, aan de andere kant betekent dat, dat ik er volgend jaar meer van zal genieten als ik weer thuis ben. Desondanks wens ik iedereen een goede kerst en een goed Nieuwjaar toe.
Ik zit in Bejiing en heb de koudste hoofdstad van de wereld weer verlaten. De warmte tegemoet. Nog net op tijd voor kerstmis wat ook mijn bedoeling was. De dagen voor kerstmis was ik met het laatste deel van de transmongoliaexpress van Ulan bataar naar Beijing gereisd. Een reis van 29 uur. En ook deze keer was het weer een geslaagde reis. De trein van Ulan bataar naar Beijijng was van een chinese maatschappij. Dat betekent 10 keer luxer. Ik dacht eerst dat ze mee een eerste klasticket hadden verkocht. Maar het was toch echt tweede klas. Tv op de slaapplaats (die niet werkt) en de hele trein was in perfecte staat. Op deze reis rij je door het zuidelijke landschap van mongolie. De gobi Dessert. De kale zandvlakte bevat af en toe een groep wilde kamelen, paarden, geiten, jagende eagles en soms een station met een hotel (-3 sterren schat ik) met wat huizen eromheen waar de kinderen voetballen op de straat die er niet is.
Voor de grens was het tijd om de wielen van de trein te vervangen voor wielen die op het chinese spoor passen. Het verwisselen van het wielenstelsel was voor mij een indrukwekkend gebeuren. Fotos hiervan zijn over 1 maand te zien op picassa. (Aangezien China deze website blokkeert)
Mijn eerste indruk van China is zonnig, welvarend en gezellig druk. Ik voel me er meteen fijn. Het lijkt net Chinatown. Zo mooi allemaal. Maar zoals in elk land tot nu toe gaat de tweede indruk het weer negatiever maken. Er wordt hier minder getoeterd dan in Ulan Bataar maar nog steeds teveel om niets. Als je wilt weten hoe het in Ulan Bataar is, vergelijk het met New York alleen dan 3 keer erger. Verder hoor je om het kwartier wel een rochel gevolgd door een spuuggeluid van een randomchinees in je omgeving. Heel normaal hier in China. Het rijtje van onbeschofte lichamelijke maar toch noodzakelijke uitlaatgassen (boeren en scheten) wordt hier uitgebreid met de rochel.
Het was niet mijn plan om in Kerstpak rond te lopen zoals ik dat in een Arabierenpak in Dubai deed. Ik pas me altijd aan aan de cultuur. Zo liep ik in valenki laarzen door Rusland en ook voor de Aziatische landen heb ik een superidee. 10% van de Aziaten lopen met mondkapjes. Waarvoor weet ik niet, maar ik moet er ook 1 hebben!!! Het is echt mode. Je kan zelfs een spongebob kapje kopen.
Mijn nieuwe hostel (happy dragon) is een groot hostel met heel veel gasten. En hoeveel hostels Beijing ook telt. Ook in dit Hostel kwam ik de fransman toevallig weer tegen. Maar gelukkig een andere kamer. Mijn Kerstavond was rustig verlopen. In mijn nieuwe hostel heb ik in de bar vier Duitsers ontmoet. Voor deze avond hebben we maar iets speciaals gedaan in Peking. We zijn namelijk gaan uit eten bij de Chinees. Daar hebben we Peking Duck gegeten. Of we bij de chinees hadden gegeten was een belangrijke vraag van mijn vader. Helaas was het eten sneller koud dan dat ik het op kon aangezien ze er hier geen vork en mes bij leveren. Het vervangen van de vork en mes waarmee we alles binnen 5 minuten naar binnen kunnen werken zijn voor stokjes, is overigens wel een goed idee tegen het overwicht probleem wat wij in Nederland hebben.
Het eten in China is fantastisch en goedkoop! Een redelijke Chinese maaltijd heb je voor ongeveer 25 Yen ( € 2,80). Veel heb je dan niet, maar op een gegeven moment is het toch koud. Ook is de McDonalds weer in het straatbeeld te vinden. Het ijsje kost hier 3 Yen (€ 0,34) wat prima functioneert als toetje na een chinese maaltijd. En de Milkshake is 9,5 Yen (€ 1,09).