Voor dat ik in Australië kwam wist ik niet wat een Bogan was. Totdat Lars zich een Bogan begon te noemen. Lars is mijn kamergenoot voor al 2 maanden. Hij is in Australië sinds maart en wanneer ik de kamer binnen kwam had in 5 maanden al 1.400 dollar verdiend liet ie mij zien. En hij was heel trots op zichzelf. Had ie verdiend met allerlei kleine jobs van 1 dag. Van alles en nog wat deed hij. Maar hard zoeken naar een vaste baan, dat was te veel werk voor hem. Hij leefde op water en brood en overleefde toch nog, vanwege wat geld dat hij nog had van Duitsland. In plaats van werken chilt hij de hele dag met andere Duitsers uit het hostel en nu hij sinds 1 maand eindelijk voltijdwerk heeft gevonden is het de hele nacht. Waardoor ik hem intussen haat omdat ik wil slapen. Ik kan hem wel vermoorden!! Het ironische van alles was, dat het zijn eigen gekozen levensstijl is, maar hij is ervan bewust en noemde zichzelf een Bogan.
Daarna kwam Pierre in de kamer. Een fransman. En ook Pierre houdt het gemiddelde niveau van de Fransen omhoog. Het is weer zo’n een gestoorde fransman met een steekje los. Hij kwam in de plaats van John, een gemanierde Ier, met een baan op kantoor, die heel netjes was en de kamer tiptop in orde hield. En Pierre komt binnen met draadloze zijn speakers waar de hele dag Franse hiphop of trance uitknalt. Van Nederlandse muziek houdt hij. En zet een liedje van Armin van Buuren aan. Altijd keihard en hij danst erbij als een debiel. Zelf op straat loopt hij zo naast me. Ook in de keuken doet hij dat waar hij zijn eigen mayonaise, jam en om de 2 dagen taarten bakt. Pierre heeft zowaar een auto, maar geen rijbewijs. Indien zijn auto werkt vanwege zijn slechte accu of zijn vergeten lichten vraagt hij het liefst hulp om zijn auto te parkeren of te verplaatsen. Pierre heeft al 7 maanden geen baan. Hij solliciteert nog steeds als IT projectmanager omdat dat zijn beroep was in Frankrijk. Maar hij heeft in tegenstelling tot Lars geen zelfkennis en weet niet dat zijn onprofessioneel karakter en slechte Engels hem niet aan een baan zal helpen en dat hij een Bogan is.
(foto rode speakers)
Op een gegeven moment kwam Joseph in het hostel. Een Canadese boerenjongen die zo in de film van de gebroeders van de kameleon had gekund. Zijn baan is promotor voor de club en hij loopt iedereen af om vrijkaarten te geven voor clubs die normaal 25 dollar kosten. Hij is een slechte promotor met geen verkoopkwaliteiten, meer een slummel. En dit is helaas zijn enige baan. De 90 dollar die hij per week krijgt is niet genoeg om van te leven en zo leeft hij de ene week legaal en de andere week illegaal in het hostel. In de week dat hij illegaal leeft slaat hij zijn backpack ongevraagd in een kamer op en hij gebruikt je douche en koelkast. Overdag hangt hij dan in het hostel op de paar publieke plaatsen die we hebben, loopt naar Coles en terug, en klopt hij op deuren om van kamer tot kamer even te chillen. ‘s nachts slaapt hij onder de trap of in “the bush” oftewel het park waar hij wat andere mensen heeft gevonden die daar ook overnachten. Een interessant leven. En dit is een echte Bogan die het overleeft in Australië met 60 euro per week.
En nu kwam er een Brit in de kamer die er alleen maar om kan lachen. Hij geniet er alleen maar van en ik heb inmiddels deze stijl ook aangenomen. Hij zei tegen mij dat sommige mensen gewoon relaxeder moeten worden in deze kamer.
Waar doen ze het van? Het is ongelooflijk hoe makkelijk je kan overleven en hoeveel methodes er zijn om te overleven. Dat had ik nooit gedacht. En ik me maar zorgen maken dat ik geen genoeg geld zal hebben om al mijn dingen te doen die ik wil doen. Ik denk dat ik ook maar Bogan wordt.