Ik heb het laatste jaar veel gevlogen. Maar deze keer had het iets speciaals. Alles was anders en niets was normaal. Natuurlijk, je bent in India.
India, New Delhi. Hoe arm het land ook mag zijn, het vliegveld en de metro naar het vliegveld geven je niet het idee dat je in India bent. De luxe, beveiliging en service is zo hoog dat zelfs Dubai er niets bij is. Ik geloofde mijn ogen niet toen ik het metrostation inliep. Alles was schoon en glansde. Overal stonden medewerkers die je de weg wezen en hielpen bij elke te maken handeling. De metro reed op tijd en ze konden precies aangeven wanneer hij op het vliegveld zou zijn. Voor nationale vluhten was het zelfs al mogelijk om hier je bagage in te checken. Dit is geen India meer.
Het vliegveld was overvol van beveiliging wat voor mij een probleem opleverde. Met mijn charmante en onschuldige instelling kom ik er niet meer door en ik had toch echt een bewijs nodig van mijn boeking nodig voordat ik het vliegveld ook daadwerkelijk mocht betreden. Normaal bespaar ik de 20 cent per printje en check ik in met mijn paspoort bij de balie van de vliegmaatschappij. Ook daar waren geschokt dat ik zonder uitdraai aankwam. Na enig zoekwerk voor hun kreeg ik mijn boardingpas en een lintje dat om mijn handbagage heen moest. Zon lintje heb ik nog nooit gehad, maar je doet het maar. Later bleek dat mensen zonder zo’n lintje ook daadwerkelijk werden terug gestuurd nadat ze de lange paspoortcontrole hebben doorstaan.
Ook het boarden gebeurde al een uur van tevoren i.p.v. de gebruikelijke 20 minuten met vertraging. Belachelijk in mijn opinie en al die beveiligingsregels hebben mij heel wat shoptijd gekost waarin ik mijn indisch geld niet kon uitgeven. Dat moet dus eerst gebeuren. Toen ik 20 minuten voor vertrektijd aan kwam lopen bleek ik 1 van de laatste passagiers waarop de bus nog aan het wachten was. Geen tunnel dus, vandaar dat vroege boarden. Na een hoop gedoe en ellende steeg ik dan eindelijk op. Een heerlijk gevoel. Terug naar het rijke en schone Thailand.
Bangkok, de stad die ik al bijna beter ken dan Amsterdam en waar ik langzamerhand van begin te houden. Met name de Khaosan road natuurlijk. Mijn dagen waren vrij standaard maar altijd anders. ‘s avonds ga je eens kijken bij de bar met live band die aan het spelen is vlak naast je hostel. Je ontmoet mensen, gaat een paar keer “around the world bij de cocktailbar” (erg sterke cocktail) bezoekt, clubs, rooftoppartys of pingpongshows. Tegen de ochtend strijk je weer neer op de Khaosan en ontmoet nog wat aardige thaien. Zo 7 uur ga je slapen om om 4 uur wakker te worden en na een paar uur internet en lezen begint hetzelfde ritueel.
Hoewel ik mij goed vermaakte met de twee Duitse studenten waar ik wat hobby’s mee deelde moest dit ritueel na bijna 1 week toch doorbroken worden voordat Bangkok mij echt in zijn greep kreeg. Of zoals in de film Hangover 2 gezegd wordt “Bangkok got him”. Ik heb mijn weg weer gemaakt naar het zuidwesten om weer samen met ferry van eiland naar eiland te gaan.