Voor ieder die ik nog niet gehad heb nog de beste wensen voor 2011. Bedankt voor jullie reacties al de tijd en ik schrijf daardoor met plezier voor jullie. Niet altijd de tijd om alles persoonlijk te beantwoorden maar ik vind ze leuk.
Op de middelbare school speelden we vaak basketbal. Normaal floot de leraar de wedstrijd altijd. Maar soms liet hij ons fluiten. Hij waarschuwde ons. Let op! Niet alsmaar fluiten anders reageert er niemand meer.
Tijdens de economie les leerden wij over vicieuze cirkels.
Je nam alle maar op, deed het af als onzin en klaagde over het feit dat school verplicht was.
Hier in China hebben ze deze belangrijke basiseducatie niet mee gekregen en dat is te zien. De bus waar ik in zat tijdens de reis naar de pandas had zijn handen aan zijn toeter vastgeplakt. Hij toetert zo vaak dat het logisch is dat er niemand meer naar luistert (het fluitje). Dan kan ie wel nog vaker gaan toeteren maar dat versterkt het negeerproces alleen maar (vicieuze cirkel).
Elke keer als ik weer in een nieuwe stad aankom begint er een nieuw avontuur. Het meest onzekere is het moment tot het vinden van je hostel. Bus 57 naar de Wushou tempel moest ik nemen. Maar na 4 halltes was ik al aan het eind en geen tempel te bekennen. Waarschijnlijk de verkeerde richting genomen, toch maar even vragen bij wat politiemensen. Natuurlijk spreekt er niemand Engels en binnen 2 minuten staan er 20 mensen om jou en de politie heen die je allemaal tevergeefs proberen te helpen. Toch maar de gok gewaagd en de bus de andere kant opgenomen. Na een uur kwam ik dan toch weer aan.
In mijn hostel kreeg ik een kamer vol met chillende chinezen. Allemaal een netbook op hun schoot terwijl ze in bed liggen. De hele dag lang. Één van het gezelschap sprak Engels. Hij was hier omdat het te koud was in zijn woonplaats Shanghai. Hij heeft mij door de stad begeleid, uit eten genomen en de Chinese hotpot laten zien. Hotpot is een grote pan met heet water en smaakmakende kruiden waarin je je eten zelf moet koken. De pan is gesplitst in een spicy gedeelde en een normaal gedeelde om je eten in te koken. Het is traditioneel chinees in deze regio zeiden ze mij, evenals het spicy eten (wat ik overigens beter deed dan de chinees waar ik mee was). Het was heerlijk. De jongen was zelf ook een budgetreiziger en bespaarde zelfs op zijn was door het niet gebruiken van de machine. Ergens was ik weer voorzichtig met hem aangezien ik ook al heb ervaren dat ik duur uit ben nadat ik mee gegaan ben met een chinees. Maar 2 avonden heeft hij mijn eten voor mij betaald. En ik mocht niet vragen waarom. Enige nadeel van spicy eten blijft nog steeds de volgende morgen op de wc.
De pandas waren zo lief en schattig. Zeker de moeite waard. Wat blij dat ik die gezien heb. Ik ben naar het park met panda’s gegaan, dus niet in het wild. Gezien de kou rond deze tijd was de kans te klein om panda’s in het wild te zien. De pandas zijn luie, etende en soms spelende beesten. Je heb zeg maar in elke groep wel een drukke panda die wil spelen met de pandas die gewoon willen slapen of eten. Dat brengt prachtige beelden met zich mee. Zodra ik de fotos weer kan uploaden krijgen jullie de shots.
Na 3 nachten Chengdu was het weer tijd voor wachthal naar de volgende stad Chongqing. De trein was vertraagd en goed ook. Tijdens het wachten op de trein word ik natuurlijk weer herkend. Ook hier maar even sociaal gedaan, mijn boek aan de kant gelegd en met deze mensen op de foto gegaan. Tja, wat moet je anders als je blank bent. Het heeft geen zin om boos te worden op je fans, dat vinden ze niet leuk. Helaas kan ik weer niet met ze praten maar dat maakt niet uit.
In Chongqing is het doel om de Yangtze River cruise te pakken richting Yichan. Op advies van Edgar (collega Oostzaan) ga ik dit mee maken. Ik heb gelezen dat dit een mooie tocht is dus dat belooft wat.