De laatste dagen in Irkutsk waren vrij rustig verlopen. Na mijn terugkomst van Olkhon Island heb ik mijn intrek weer genomen in het hostel waar ik eerder in Irkutsk verbleef. De terugreis met de bus was beter en sneller dan de heenreis. Door de hevige sneeuwval van de laatste dag was alles mooi wit deze keer. De volgende dag mijn Mongoolse visa opgehaald welke ik zonder problemen verkreeg. De eerste test als mongool heb ik dus met succes afgerond. Daarna gezocht naar een postkantoor. Maar de russen sturen je van hot naar her zonder dat je een postkantoor vindt. Volgens mij kan het ze ook weinig schelen als je met -17 graden een uur door de stad aan het rondlopen bent. Daarom had ik toch maar besloten om naar mijn hostel terug te keren en het aan de eigenaar te vragen. Welke (raad het of niet) Dimitriy heet. Net als mijn broer die altijd boos wordt als je hem voor rus uitmaak.
Het postkantoor en het treinstation lagen naast elkaar. Hierdoor kon ik het kopen van een ticket en het bezoek aan het postkantoor mooi combineren. Het kopen van een treinticket was overigens een hel. Ik snap niet dat ze geen kaartautomaat uitvinden hier in Rusland. Meters lange rijen. Duiken er net 2 mensen voor mij die een fout op hun ticket hebben gevonden. 1 minute zeggen ze tegen mij. Na 10 minuten ben ik toch maar in een andere rij aangesloten. Hier was een hoge leger hotemetoot bezig om treintickets voor het hele leger te kopen volgens mij. Na nog eens 10 minuten besloot ik maar weer een andere rij te pakken en na 5 minuten in deze rij had ik eindelijk mijn ticket.
In mijn hostel was nog een backpacker onderweg naar zijn huis in Wales. En ik moet zeggen, de britse taal is totaal het tegenovergestelde van de Russische schreeuwtaal. Gewoon te lief en netjes. Mijn Engels verschilt dus nog redelijk wat met de zijne. Woorden als shit en fuck gebruikt hij niet en zijn gezicht stond een beetje raar als ik het er weer eens per ongeluk uitfloepte.
De volgende morgen in de trein gestapt met een kaartje voor 2e klas dit keer. Op het kleine stukje naar Ulan Ude is 2e klas maar 100 roebel (€ 2,34) duurder dus de moeite waard om dit eens te vergelijken. De tweede klas heeft een aantal voordelen ten opzichte van de derde klas (platzkart). De bedden zijn langer, je kan rechtop zitten met een bovenbed en er is ventilatie. Maar het grootste voordeel wat ik meer beschouw als een nadeel is de afgesloten ruimte waar je in zit. Hierdoor maak je bijna geen contact met andere reizigers. Hierdoor weet je niet wie er in de trein zitten en wat er zich afspeelt en waar het gezellig is. Het geeft privacy, maar ik vind het maar saai. Als je van Moskou naar Vladivorstok reist voor 7 dagen in de trein. Dan wil je toch een beetje gezelligheid?
In deze trein was het dus saai. Ik zat met een zakenman, een vrouw en een oude man met een bochel in zijn rug. 7 uur lang geen woord gezegd. De rit was overigens prachtig, zo vlak langs het meer. Nog wel leuke dingen om te vermelden over de trein zijn de verkopers die hun uiterste best doen een centje bij te verdienen. Bij elke stop staan er bij de ingang van elke wagon een stuk of 5 te schreeuwen om hun vis te verkopen (rondom baikelmeer, anders verkopen ze eten en andere goederen zoals knuffels). Mooi gezicht en tafereel is het. Op elke stop stappen er volgens mij ook verkopers in die vervolgens de hele trein door sleuren met hun horloges, beeldjes en andere materiaal om te verkopen aan de reizigers.