De volgende dag zou ik een nieuwe surfer van Alex ontvangen. Een Italiaan genaamd Roberto. 10.00 voor “het station”. Maar niet het station waar ik aan was gekomen de dag ervoor. Ook dit keer ging het weer mis omdat er 3 stations bleken te zijn. En natuurlijk stond ik in de kou te wachten voor het station waar ik mijn tas niet kon vinden. Na een paar belletjes toch om 11.00 Roberto ontmoet.
“Roberto is doing Pizza!” Hij is 34 en al 4 jaar aan het reizen en werkt zo nu en dan in Pizza restaurant om weer geld te verdienen. Hij heeft vooral in Chili rond gehangen. Bekende Nederlanders als Joran van de Sloot kon hij echter weer niet.
Met Roberto heb ik een hoop lol gehad. Ik heb hem de zwarte markt laten zien waar ik nog wat warme sokken heb gekocht voor mijn Irkoetsk avontuur. Met de sokkendealers viel niet te onderhandelen en de prijs voor sokken bleef 150 roebel. Wel raar, als je bedenkt dat Roberto een Pumavest van voor 200 roebel heeft gekocht. Roberto zag ook ergens een leren jas waar hij absoluut de prijs van wou weten. Deze Turk zei “12.000” en Roberto wou weglopen. Maar dat stond de turk niet toe en heeft hem zo’n 5 minuten gedwongen vast gehouden door de jas niet terug aan te nemen uit Roberto’s handen, mij te dwingen dat ik moest passen en om de minuut ging de prijs omlaag. Het was een prachtig tafereel met heel veel humor en toeschouwers. Het mooiste is dat ze beiden elkaars taal niet spreken.
Met Roberto heb ik nog een park bezocht met een prachtig kasteel. Een monestry waar we met vrije in en uitloop naar binnen konden en tussen de biddende mensen (elke halve minuut een kruis slaan) stonden en een mis aan het bijwonen waren. Ook het rondje over de begraafplaats en de vondst van wat oude WW II tanks was de moeite waard.
‘s Avonds de Arbat gelopen en het witte huis van Moskou gezien. Na een korte slaap weer vroeg op aangezien Alex een keer op tijd op zijn werk wou komen. Deze dag had ik een excursie bij de tv tower. De op 4 na hoogste gebouw van de wereld. Dit moest wel geboekt worden en dat had ik gedaan. Helaas duurde de metrorit iets langer dan gedacht en was ik weer aan het stressen. 12 uur had ik niet gered, maar er was nog plaats voor 1 uur dus ik had geluk. De rest van de dag op het station gechild aangezien ik daar mijn bagage had afgegeven voor mijn nachtrein naar Irkoetsk. Tegen achten hebben we het rode plein bij avond bekeken wat zeker de moeite waard was.
8 uur weer bij de universiteit met Alex en vrienden en op weg naar de subway voor mijn laatste avondmaal in Moskou. 3 uur alleen maar goede humor met 1 free refill in de subway. Ik moet zeggen dat dit er één was om niet te vergeten. Het was super om de moskouse studentencultuur mee te maken en ik vond het jammer dat ik deze gasten binnen een paar uur moest verlaten. Gelukkig heb ik facebook en kunnen we in contact blijven.
Nog 1 laatste wandeling naar de metro en daar was het echt tijd voor mijn afscheid. Dit afscheid was wat zwaarder gezien de leuke dagen die ik in Moskou heb gehad met deze jongens. Maar aan al het goede komt een eind. En hetgeen dat mij in de trein te wachten stond zou net zo super zijn.