Het hostel in Sydney

“Ik houd jullie op de hoogte wanneer het zover is:” Zei ik in mijn vorige blog. Wanneer ik een baan heb. En vervolgens komt er geen blog meer. Dat betekent nog geen baan dus. Maar toch ga ik weer eens schrijven.

Momenteel verblijf ik al 2 weken in hetzelfde hostel tot ik werk heb gevonden waar ik wellicht voor moet verplaatsen. Het goedkoopste hostel van de stad, maar gezellig. Het begint een beetje mijn huis te worden. Ik ken iedereen hier goed en voel me hier op mijn gemak. We hebben een paar huisdieren in de kamer die bed bugs heten en het is part of the deal.

Het hostel hier is gezellig en leuk met een grote variatie aan mensen. We hebben Chris, de Australische homo. Hij noemt zichzelf de fagget van de groep en schaamt zich nergens voor. Chris is alcoholist en start ’s ochtends met drinken tot ’s avonds laat. Sinds twee maanden beginnen zijn handen zelfs te trillen ’s ochtends als hij niet start met drinken. Maar wat maakt het hem uit. Hij is jong (29), zijn lichaam en lever kan het aan en hij is op vakantie. Op vakantie, want hij heeft zijn baan op gezegd. Hij had geen zin meer in werken en wil nu in Sydney in hostels leven.

Dan zijn er een stel Engelsen, die drie maanden vakantie houden in Sydney. Ze hebben de Xbox mee genomen en spelen de hele dag Xbox of kijken televisie. Erg productief is het niet.

Daarnaast zijn er de Zuid-Koreanen. Drie Zuid-Koreanen komen hier op een working holiday visum voor een jaar en gaan dan illegaal zwart werken. Afwassen in de keuken van een restaurant. Ze krijgen onderbetaald en werken bikkelhard. Ze zijn al 6 maanden in Sydney en hebben nog niets van Australië gezien. Probleem: Ze spreken zeer slecht Engels. Maar ik heb zeeën van geduld en heb leuke gesprekken met ze. Aan mij vragen ze advies over wat ze moeten doen als hun baas ze een klootzak noemt. Ik snap een beetje in welke cultuur zij leven maar dat ze dat überhaupt pikken begrijp ik nog steeds niet.

En…….Het hostel zit vol met Duitsers maar de reislustige Nederlanders zijn hier niet te vinden. Ik ben de enige!!!!

Daarnaast hebben we de werkzoekenden. Deze verzamelen zich de hele dag in de garage met hun mobiel/laptop/tablet waar de wifizone is. Hierin wordt druk gezocht naar werk op gumtree (Australische marktplaats) en seek (Australische vacaturebank). Alle werkzoekenden zijn jonge backpackers zonder ervaring of afgeronde opleiding en jagen allen op dezelfde banen. Dat is werk in een bar of werk als arbeider voor allerlei klusjes. Hierdoor is de concurrentie hoog en is het lastig een baan te krijgen. Als er een baan is, is deze vaak op oproepbasis en geeft het geen gegarandeerd inkomen. Ik heb daarom een plan.

Ik ben op weg. Op de goede weg. Ik heb alles geregeld. Ik heb een Australisch bankrekening, een Australisch belastingnummer, Een White card welke je nodig hebt om op bouwterreinen te werken en morgen start ik een tweedaagse cursus voor mijn heftruckrijbewijs. Met dit rijbewijs kan ik het oude werk wat ik in Nederland tijdens mijn studie deed weer oppakken en 25 dollar per uur verdienen. Dit is makkelijker werk vinden dan de gemiddelde backpacker, minder hard werken en een hoger salaris dan de gemiddelde backpacker.