Hier weer een blog van mij, volledig uit mijn hart. Dit omdat ik misbruikt ben. Misbruikt door alcohol genaamd beerlao en door politiemensen. En ja, ik heb weer veel geleerd vandaag, terwijl ik dacht dat ik al slim was. Speel dus nooit met je ego, er valt nog heel veel te leren in het leven.
Op dit moment ben ik de swing loop uit de lonely planet aan het doen. Dat is een motor toer van pakse – Tad lo – Sekong – appeteu – paksong – Pakse. En omdat ik op dreef was deed ik hem sneller dan dat de lonely planet aan gaf. In Vietnam konden we 150 km op een dag doen. In Laos met de vlakke goede asfalt wegen is dat in 4 uur wel 250 km. De lonely planet heeft zijn dagen ingedeeld voor ongeveer 80 km per dag. Ik was dus op dreef met mijn Suzuki smash revo 110 cc. Dag 1 ging goed. Ik reed meer dan dat de lonely planet aangaf. Dag 2 had hetzelfde in het vooruitzicht. Ik was lekker op dreef totdat ik bij Sekong aankwam. Ach…. Ik kan nog wel met een halve tank, dacht ik. Die “dacht ik” veranderde snel toen mijn tank leeg aan het spuiten was met 70 km per uur en ik in het volgende plaatsje 20 km verderop aan kwam. Mijn tank ging namelijk snel naar onder een kwart toe, wat ik niet had verwacht.
Bij wat locals via mijn vertaalboekje gevraagd waar de benzinepomp was. 4 km verderop was het antwoord. Ze stonden erop dat ik eerst wat lao lao whisky uit de emmer van ze nam voor ik vertrok. Nadat de aanwezige 8 jarige kinderen van de slangetjes hadden gelurkt was het mijn beurt. Op zich geen sterk spul en een rare tijd om whisky te drinken om 1 uur ‘s middags. Nadat ze me mijn fototoestel ontdekt hadden was ik nog een kwartier bezig met deze gasten op allerlei manieren op de foto aan het zetten en daarna vervolgde ik mijn weg naar de benzinepomp die gesloten bleek. (ongeveer 50 % van de benzine pompen is gesloten in Laos en Vietnam) Dan maar 20 km terug naar Sekong in de doodangst dat die tank leeg zei rake n onderweg. Want 20 km lopen met 35 graden wil je niet!! God zij dank was deze niet snel genoeg leeg en bereikte ik Sekong, maar heeft god mij echt gered????
2 uur ’s middags stap ik een hotel binnen voor wat eten. Geen eten was het antwoord. Maar de chef politie die daar met 2 collega’s en het hotelpersoneel druk aan het bierelieren was stond erop dat ik een biertje met hun dronk. Ook al vertelde ik hem dat ik nog moest rijden, het maakte hem niet uit. En die ene bier werden er….. ik weet niet hoeveel, ben een beetje de tel kwijt maar na 1,5 uur was de voorraad bier vertrokken en trokken we naar een lokaal restaurantje. Ik met de chef politie bij mij achterop en zijn collega’s op de eigen scooter. Hier lieten ze mij de rekening voor 2 biertjes en een zak chips die ik zelf besteld had betalen. 24.000 kip (€ 2,40). Dat was het probleem nog niet.
Daarna wezen ze mij in dezelfde opstelling naar een andere locale biertent. Hier waren speciale houten huisjes met tafels gemaakt voor de gasten. Hier kregen we 2 bier voor 3 personen, wat verfrissende doekjes en gezelschap van 3 dames. Terwijl het bier nog niet op was, kwamen ze met de rekening die weer voor mij was. 85.000 kip (€ 8,50). En dat was het eind van mijn gezellige dag. De doekjes en het gezelschap werd ook in rekening gebracht. En dat is iets waar ik niet om gevraagd had, wat ik overigens ook niet besteld had als ik de taal snapte, wat mij niet is aangegeven, ik genoot bovendien het minst van het gezelschap en ze laten mij ervoor betalen. Hier ben ik weer de Raymond die ik moet zijn. Ook al ben ik nog zo bezopen en sta ik tegenover 2 dronken politiemannen. Ik betaal alleen het bier, was mijn deal, verder kunnen ze mijn rug op. Ook al begrijpen ze mijn motieven niet, ze begrepen dat ik boos was. Toch wouden ze dat ik alles betaalde. Want die dombo’s hadden geen geld bij zich. Na een discussie die de afsluiting minder gezellig maakte heb ik 50.000 kip betaald aangezien ik niet kleiner had, heb ik de chef politie gesommeerd mijn tas terug te geven die hij nog aan het dragen was voor me en ben ik vertrokken.
Volledig dronken op mijn scooter naar het dichtstbijzijnde hostel/guesthouse gereden waar ik dit verhaal voor jullie type. Wellicht veel leeswerk en een minuut tot minuut verhaal terwijl ik maar 1 dag beschrijf maar het was wel een rare dag.
Het was een leerzame dag. Zo heb ik bij aankomst in het hostel (terwijl ik redelijk dronken was) zonder twijfelen afgedingt op de prijs die ze me vroegen en het werkte direct. In nuchtere conditie zou ik akkoord gegaan zijn met de eerste prijs.
Daarnaast heb ik gemerkt waarom het niet verstandig is om dronken achter het stuur te gaan. Ik kan me namelijk weinig meer herinneren van die korte ritsjes die ik vandaag in Sekong maakte, daarbij weet ik ook niet of ik nu links of recht van de weg reed en waarom ik op bepaalde punten ben uitgeweken of niet terwijl het had gemoeten. Daarnaast is het een loodzware taak en een klus op zich om die scooter weer terug aan de rechterkant te krijgen.
In het begin was ik aardig en vol respect met de mensen waarmee ik dronk. Zoals ik normaal ben eigenlijk. Nadat ze me probeerden te laten betalen voor alles werd ik boos en kwam ik volledig voor mezelf op. Ook dit werd geaccepteerd. Misschien geen leuke eigenschap voor ieder die ik in mijn leven ken, maar het feit dat ik direct kan afdingen en boos kan worden tegen wat politiemensen die mij er proberen in te luizen laten zien dat ik een stuk verder kan gaan en een stuk brutaler kan zijn dan dat ik normaal ben in het leven. Bovendien levert mij dit veel meer op ook. Misschien een ding om vaker mee te oefenen en te experimenteren.